Ποια είναι τα γνωρίσματα της ταπείνωσης

Όπως ή υψηλοφροσύνη είναι διασκορ­πισμός της ψυχής δια της φαντασίας πού την μετεωρίζει καί την αφήνει να πετά γύρω από τα σύννεφα των λογισμών της, ώστε να περιστρέφεται γύρω από όλη την κτίση, έτσι καί ή ταπείνωσις συνάζει την ψυχή στην ησυχία καί την κάμνει να συνελίσσεται στον εαυτό της. Καί Όπως ή ψυχή είναι άγνωστη καί αόρατη στους σωματικούς οφθαλμούς, έτσι καί ο ταπεινόφρων είναι άγνωστος ανάμεσα στους ανθρώπους. Καί όπως ή ψυχή είναι κρυμμένη μέσα στο σώμα από την θέα καί την ανάμιξη με όλους τους ανθρώπους, έτσι καί ό αληθινός ταπεινόφρων, όχι μόνο δεν θέλει να βλέπεται καί να γνωρίζεται από τους ανθρώπους, έφ' όσον είναι αποχωρισμένος καί απομακρυσμένος από όλους, άλλα έχει τούτο το θέλημα αν είναι δυνατό να βυθιστεί μέσα στον εαυτό του, να είσέλθη εκεί μέσα καί να κατοίκηση με ησυχία, να εγκα­τάλειψη εντελώς όλες τις προηγούμενες σκέψεις του μαζί με τις αισθήσεις, να γίνη σαν κάποιον πού δεν υπάρχει για την κτίση καί δεν ήλθε ποτέ σε ύπαρξη, σαν κάποιον πού δεν γνωρίζεται ούτε από την ίδια την ψυχή του. Και όσο περισ­σότερο είναι κρυμμένος καί αποθησαυρισμένος καί αποχω­ρισμένος από τον κόσμο, τόσο είναι ολόκληρος δοσμένος στον Δεσπότη του.


Τον ταπεινόφρων δεν ευχαριστείται ποτέ βλέποντας τις συναθροίσεις καί τις συγκεντρώσεις των όχλων, την ταραχή καί τις φωνές, την άνεση, την μέριμνα καί την τρυφή, από την οποία προέρχεται η ακρασία δεν ευχαριστείται ούτε με τους λόγους, τις συναντήσεις, τις φωνές και με τον διασκορπισμό των αισθήσεων άλλα περισσότερο από όλα προτίμα να σκληραγωγείται απομονωμένος στην ησυχία και χωρισμένος από όλην την κτίση, φροντίζοντας τον εαυτό του σε ήσυχο τόπο. Και γενικά ποθεί την μικρότητα και την ακτημοσύνη, την στέρηση και την πτώχεια, αντί να ασχολείται με πολλά πράγματα και αλλεπάλληλα έργα, να μένη ήρε­μος και αμέριμνος σε κάθε ώρα και στιγμή, χωρίς σύγχυση για τα εδώ, ώστε να μη εξέλθουν από μέσα του οί λογισμοί του. Διότι είναι πεπεισμένος ότι, αν πέση στα πολλά πρά­γματα, δεν μπορεί να αποφυγή την σύγχυση των λογισμών τα πολλά πράγματα είναι πολλές φροντίδες, κι' αυτές σημαί­νουν συσσώρευση ποικίλων και συνθέτων λογισμών.

Τότε, ως ανώτερος πού είναι για να επιτυχή την ειρήνη των λογισμών του, εγκαταλείπει την μέριμνα για τα γήινα, πλην των μικρών πραγμάτων πού του είναι χρήσιμα στις ανάγκες του, οπότε ή διάνοια αναλαμβάνει μοναδική φροντίδα την τήρηση των αγαθών λογισμών της. Αν όμως οί ανάγκες δεν του επιτρέψουν να μόρφωση αγαθούς λογι­σμούς, τότε καταλήγει στο να βλάπτεται και να βλάπτει. Έτσι ανοίγεται ή θύρα στα πάθη και απομακρύνεται ή γα­λήνη της διακρίσεως, φεύγει ή ταπείνωσις και κλείετε ή θύρα της ειρήνης. Για όλα λοιπόν αυτά αδιαλείπτως προφυ­λάσσεται από τα πολλά πράγματα κι' έτσι παντοτινά ευρί­σκεται σε γαλήνη και ανάπαυση, σε ειρήνη, προσήνεια και ευλάβεια.

Στον ταπεινόφρονα δεν υπάρχει ποτέ βία ή ταχύτης ή σύγχυσης, ούτε σκέψεις θερμές και ελαφρές, αλλά πάντοτε παραμένει σε ανάπαυση. Αν κολληθεί ό ουρανός στην γη, ό ταπεινόφρων δεν τρομάζει. Δεν είναι ταπεινόφρων κάθε ήσυχος άνθρωπος, άλλα κάθε ταπεινόφρων είναι ήσυχος. Όποιος δεν είναι ταπεινόφρων, δεν είναι ευπειθής ευπειθείς όμως, πού δεν είναι ταπεινόφρονες, θα εύρης πολλούς. Αυτό είναι εκείνο πού είπε ό Κύριος, ό πράος και τα­πεινός· «μάθετε από εμένα, ότι είμαι πράος καί ταπεινός στην καρδιά, καί θα βρείτε ανάπαυση στις καρδιές σας». Ό ταπεινόφρων ευρίσκεται πάντοτε σε ανάπαυση, διότι δεν υπάρχει τίποτε πού να κινεί ή να φοβίζει την διάνοια του και όπως δεν μπορεί κανείς να φοβίσει ένα βουνό, έτσι δεν φο­βείται ή διάνοια του. Ίσως δεν θα ήταν άτοπο να λεχθεί ότι ό ταπεινόφρων δεν είναι από τούτον τον κόσμο, διότι ούτε στις λύπες τρομάζει καί αλλοιώνεται, ούτε στις χαρές εκ­στασιάζεται καί ικανοποιείται. Όλη ή ευφροσύνη του καί ή αληθινή αγαλλίασης στηρίζεται στον Δεσπότη του.

Την ταπεινοφροσύνη ακολουθεί ή καλοσύνη καί ή αυτοσυγκέντρωσης δηλαδή ή σωφροσύνη των αισθήσε­ων, σύμμετρη φωνή, σιγανοφωνία, αυτοκαταφρόνηση, ευτε­λές ένδυμα, ήσυχο βάδισμα, χαμηλό βλέμμα, υπεροχή στην ελεημοσύνη, ταχύτης στα δάκρυα, άπομόνωσις ψυχής, συν­τετριμμένη καρδιά, ακινησία θύμου, αισθήσεις συμμαζεμένες, ολιγοκτησία, μέτριες απαιτήσεις, αντοχή, υπομονή, αφοβία, δύναμις καρδίας προκαλούμενη από το μίσος της πρόσκαιρης ζωής, υπομονή των πειρασμών, βαρείες καί όχι ελαφρές σκέψεις, κατάσβεσης λογισμών, προφύλαξης των μυστικών της σωφροσύνης, αιδημοσύνη, ευλάβεια· καί επά­νω από όλα αυτά, ή παντοτινή ησυχία, ή συνεχής προσφυγή στην αγνωσία.

Καμιά ανάγκη δεν ευρίσκει τον ταπεινόφρονα πού να τον πιέζει να ταραχθεί ή να συγχυσθεί. Ό ταπεινόφρων, όταν μένη μόνος, ντρέπεται τον εαυτό του. Εγώ παρατηρώ με θαυμασμό ότι, αν είναι κανείς ταπεινόφρων πραγματικός δεν τολμά να προσευχηθεί στον Θεό, όταν πλησιάζει στην προσευχή, ούτε να εμφανιστεί ως άξιος γι' αυτήν ούτε να ζήτηση κάτι άλλο δεν γνωρίζει τι προσεύχεται, αλλά μόνο σιωπά και συγκρατεί όλες τις σκέψεις του, περιμένοντας μόνο το έλεος και το θέλημα πού θα έξέλθη γι' αυτόν από την προσκυνητή μεγαλοσύνη, όταν το πρόσωπο του κλίνη στην γη και ή εσωτερική θέα της καρδιάς του ύψωθή προς την υψηλή αγία πύλη των αγίων εκεί όπου είναι εκείνος, του οποίου κατοικία είναι ό γνόφος πού αμβλύνει τα μάτια του Σεραφείμ και με την δύναμη του τρομάζει τους λεγεώνες των χοροστασιών τους και επιβάλλει σιωπή σε όλα τα τάγ­ματα τους. και τούτο μόνο τολμά να ειπεί καί να προσευχηθεί Ας γίνη σ' εμένα, Κύριε, κατά το θέλημα σου.

Κι' εμείς ας λέγομαι το ίδιο για μας. Γένοιτο



http://oparadeisos.wordpress.com/2011/05/11/%ce%b5%cf%81%cf%8e%cf%84%ce%b7%cf%83%ce%b9%cf%82-%cf%80%ce%bf%ce%b9%ce%b1-%ce%b5%ce%af%ce%bd%ce%b1%ce%b9-%cf%84%ce%b1-%ce%b3%ce%bd%cf%89%cf%81%ce%af%cf%83%ce%bc%ce%b1%cf%84%ce%b1-%cf%84%ce%b7%cf%82/#more-6697