O Hγούμενος Eφραίμ είναι μόνο η αρχή, του Νίκου Χειλαδάκη

O Hγούμενος Eφραίμ


είναι μόνο η αρχή



του Νίκου Χειλαδάκη



Δημοσιογράφου-Συγγραφέα-Τουρκολόγου



Διευθυντή Σύνταξης του «ΕΡΩ»



«Παλιά αν ένας ευλαβής ασχολείτο με την κατάσταση στον κόσμο δεν πρέπει να ήταν καλά, ήταν για κλείσιμο στον Πύργο. Σήμερα αντίθετα αν ένας ευλαβής δεν ενδιαφέρετε και δεν πονεί για την κατάσταση που επικρατεί στον κόσμο, είναι για κλείσιμο στον Πύργο»

Πατήρ Παΐσιος ο αγιορείτης

Το σοκαριστικό θέαμα ένας ηγούμενος από την μεγαλύτερη μονή του Αγίου Όρους να σέρνετε στις φυλακές σαν κοινός κατάδικος, προκαλώντας τις ανάλογες αλγεινές εντυπώσεις σε τοπικό, αλλά και σε διεθνές επίπεδο, δεν είναι παρά η αρχή μιας σειράς επιθέσεων κατά του Αγίου Όρους, της ελληνικής εκκλησίας και της Ορθοδοξίας στην χώρα μας. Ίσως δεν θα αργήσει ο καιρός που ακόμα και η ομολογία πίστεως θα θεωρείται αναχρονιστική και αξιόποινη πράξη και η ανάρτηση δημόσια των εικόνων του Χριστού και της Παναγίας, θα θεωρείτε… παραβίαση των «δημοκρατικών» και «ανθρωπίνων» δικαιωμάτων των «ελεύθερα σκεπτόμενων» ελλήνων πολιτών.

Είναι φανερό πως το ελληνικό κράτος και το διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα που το κυβερνάει, σκοπεύει να βάλει «χέρι» στο Άγιο Όρος.

Η πρώτη κίνηση θα είναι η αποστολή ελεγκτικού σώματος για να ελέγξει που πήγαν τα κονδύλια που διέθεσε η Ευρωπαϊκή Ένωση στις διάφορες μονές του Άθω για έργα ανακαίνισης πολλών ετοιμόρροπων κτιρίων. Η αφορμή θα είναι ο έλεγχος, αλλά ο απώτερος σκοπός θα είναι να «βάλουν χέρι» στα έσοδα των μονών, να ελέγξουν όλες τις πηγές χρηματοδότησης των είκοσι μοναστηριών του Αγίου Όρους, τις δωρεές και όποιες άλλες επιχορηγήσεις, είτε από την Ελλάδα είτε από το εξωτερικό. Ο σκοπός η οικονομική εξόντωση των μοναστηριών.

Δεύτερο βήμα θα είναι η κατάργηση κάθε χαρακτήρα αυτοδιοίκησης και αυτονομίας του Αγίου Όρους, όπως αυτή καθιερώθηκε εδώ και χίλια περίπου χρόνια και έγινε σεβαστή και από όλους τους σουλτάνους της Οθωμανικής αυτοκρατορίας.

Σαν πρώτη κίνηση προς αυτή την κατεύθυνση ήταν και η αποστολή εισαγγελέα στο Βατοπέδι χωρίς να ερωτηθεί καν η ιερά επιστασία κατά παράβαση όλων των μέχρι τώρα ισχυόντων.

Η επόμενη κίνηση θα είναι η ανακήρυξη του Αγίου Όρους σαν παγκόσμιο τουριστικό αξιοθέατο και η καθιέρωση «ειδικών επιστημονικών - τουριστικών αποστολών» στην αρχή με την συμβολική, συμμετοχή και του γυναικείου φύλου, σε «ειδικές» εργασίες, που δήθεν θα ανυψώνουν και θα προβάλλουν την πολιτιστική κληρονομιά του ακρογωνιαίου αυτού στύλου της ελληνικής ορθοδοξίας. Με τον διπλωματικό αυτό τρόπο θα καταργηθεί σταδιακά το άβατο και πλέον γυναίκες κρατικοί αξιωματούχοι, αλλά και εκλεκτοί διεθνώς επισκέπτες του γυναικείου φύλου, θα μπορούν να έρχονται στο Άγιο Όρος με «ειδική αποστολή», καταρρίπτοντας με φανερό πλέον τρόπο κάθε ιερή παρακαταθήκη του Άθω.

Στο τέλος οι μονές θα ανακηρυχτούν σαν οικήματα που ανήκουν στην διεθνή πολιτιστική κληρονομιά και δεν αποκλείετε να επιβληθούν νόμοι για την ξενοδοχειακή αξιοποίηση των ιερών μονών προς όφελος υποτίθεται της ελληνικής οικονομίας, μιας οικονομίας που την έχει ήδη λεηλατήσει η προδοτική πολιτική κλίκα που κυβέρνησε τις τελευταίες δεκαετίες την χώρα. Στο τέλος θα επιβληθεί η άποψη ότι το Άγιο Όρος «έχει πολύ χρήμα» και πολλές προοπτικές οικονομικής αξιοποίησης για το «καλό της πατρίδας».

Αλλά δεν είναι μόνο το Άγιο Όρος που είναι ο στόχος όλου αυτού του άθεου εκσυγχρονιστικού και αντιχριστιανικού κατεστημένου που έχει οδηγήσει την χώρα στην πλήρη εθνική και διεθνή απαξίωση. Η εκπαίδευση είναι ήδη στο στόχαστρο.

Σε λίγα χρόνια μονό για ιστορικούς λόγους θα υπάρχει αναφορά στα σχολικά βιβλία για τη Ορθοδοξία.

Τα παιδιά μας σε λίγα χρόνια θα αγνοούν ακόμα και το «Πάτερ Υμών» γιατί, όπως θα ισχυρίζονται οι ταγοί της απαξίωσης της θρησκείας μας, η δημόσια απαγγελία του θα προσβάλει την «ελευθερία» και τα ανθρώπινα δικαιώματα των μη χριστιανών.

Οι εικόνες θα κατέβουν από τα δικαστήρια γιατί θα προσβάλλουν κάθε ένδικο που δεν πιστεύει και δεν θα θέλει να έχει πάνω από το κεφάλι του στην διάρκεια μιας δίκης τον Χριστό, ή την Παναγία με τον Χριστό.

Οι καμπάνες θα θεωρηθούν σαν ενοχλητικά κατάλοιπα μιας οπισθοδρομικής εποχής και θα καταργηθούν. Ήδη γνωστός μητροπολίτης μητρόπολης της κεντρικής Ελλάδας, που είχε και εκπομπή στην κρατική τηλεόραση, έκανε συστάσεις στους ιερείς της μητρόπολης του να μην ενοχλούν με τις καμπάνες της ενορίας τους, τους… φιλήσυχους πολίτες που θέλουν να ξεκουράζονται τις Κυριακές.

Το ιερά ράσα θα πρέπει να μην εμφανίζοντας δημόσια, όπως γίνετε και στις άλλες κοσμικές και «σύγχρονες» χώρες, αλλά μόνο μέσα στην εκκλησία και μόνο κατά την διάρκεια της λειτουργίας. Οι ιερείς δεν θα πρέπει να ξεχωρίζουν εξωτερικά από τους άλλους πολίτες προκαλώντας το δημόσιο αίσθημα, δηλαδή τα γένια τους θα πρέπει να είναι προσεγμένα, μόλις που θα φαίνονται για να είναι και… της μόδας.

Φυσικά οι ενορίες θα εξοντωθούν οικονομικά καθώς κάθε οικονομική επιχορήγηση θα ελέγχετε και θα φορολογείται για να πηγαίνει το μεγαλύτερο μέρος στην κρατική κλίκα.

Η εφαρμογή του Καλλικράτη στην εκκλησία θα καταργήσει πολλές μητροπόλεις που έχουν ιστορία πολλών αιώνων και τις οποίες ούτε η Οθωμανική αυτοκρατορία δεν τόλμησε να τις πειράξει.

Ούτε λόγος φυσικά για αναμετάδοση της Θειας Λειτουργίας τις Κυριακές από τα κρατικά ΜΜΕ, ενώ θα απαγορεύεται κάθε παρουσία ιερέων στις δημόσιες τελετές και φυσικά δεν θα υπάρχουν αγιασμοί και δημόσια ιερά μνημόσυνα. Άλλωστε ο πολιτικός γάμος θα έχει και συνέχεια με την πολιτική κηδεία.

Να μην μιλήσουμε τέλος για τις κάρτες και την ολοκληρωτική φακέλωση της προσωπικότητας μας με σκοπό την κατάργηση του αυτεξουσίου μας, δηλαδή του πιο ιερού δώρου του Παντοδύναμου προς τον άνθρωπο.

Όλα αυτά που ίσως για πολλούς φαντάζουν απίθανα, δυστυχώς είναι μέρος του σχεδίου καταρράκωσης κάθε αξίας της Ορθοδοξίας στην πατρίδα μας όπου η Ορθοδοξία υπήρξε για αιώνες ο φάρος της ύπαρξης της.

Φαινόμενα σαν αυτό του καθηγούμενου Εφραίμ είναι μόνο η αρχή. Το ζήτημα είναι αν εμείς οι ίδιοι θα αφήσουμε απροκάλυπτα όλα αυτά να περάσουν έτσι πάνω από τις κεφαλές μας.

http://www.zoiforos.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=7478:o-hgoumenos-efraim-einai-mono-i-arxi-tou-nikou-xeiladaki&catid=190&Itemid=257

Τα λαμόγια... και ο διωγμός του Γέροντα Εφραίμ

Ἡ ἀγάπη πρός τόν Θεό - Ὑπέροχες συμβουλές (ἀββᾶ Ἰσαάκ)

Βασισμένο στούς Ἀσκητικούς Λόγους τοῦ Ἀββᾶ Ἰσαάκ τοῦ Σύρου


Ἡ ψυχή πού ἀγαπάει τόν Θεό βρίσκει ἀνάπαυση μόνο κοντά Του. Μόλις ἐλευθερωθεῖς ἀπό τά δεσμά τῆς ἁμαρτίας, ἡ καρδιά σου θά συνδεθεῖ μέ τόν Θεό. Ὅπως τά βρέφη τρέφονται πρῶτα μέ τό γάλα καί μετά μέ τό ψωμί, ἔτσι καί οἱ ἀρχάριοι στή χριστιανική ζωή πρῶτα πρέπει νά κόψουν αὐτά πού τούς συνδέουν μέ τόν κόσμο καί μετά νά ἑνωθοῦν μέ τόν Θεό. Ἡ σωματική ἐργασία προηγεῖται ἀπό τήν ψυχική.

Ὅπως ὁ Θεός στή δημιουργία τοῦ ἀνθρώπου πρῶτα ἔφτιαξε τό χωμάτινο σῶμα καί μετά φύσηξε καί τοῦ ἔδωσε «πνοήν ζωῆς», ἔτσι καί στά πνευματικά, πρῶτα θ’ ἀρχίσουμε μέ τούς σωματικούς κόπους καί κατόπιν θά προχωρήσουμε στή συστηματική καλλιέργεια τῶν ἀρετῶν. Πρῶτα βάζει στό σπίτι κανείς θεμέλια καί μετά τό χτίζει. Ἀλλιώτικα δέν γίνεται. Ἡ ψυχική ἐργασία γεννιέται ἀπό τή σωματική, ὅπως τό στάχυ βγαίνει ἀπό τόν γυμνό κόκκο τοῦ σταριοῦ.

Οἱ κόποι πού κάνουμε γιά τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ δέν συγκρίνονται μέ τήν ἀπόλαυση τῶν αἰωνίων ἀγαθῶν. Τόν κόπο τοῦ γεωργοῦ ὅταν σπέρνει, ἀκολουθεῖ ἡ χαρά ὅταν θερίζει. Τό ψωμί πού τρώει τοῦ φαίνεται γλυκό, γιατί εἶναι ὁ καρπός τοῦ ἱδρώτα του.

Ἡ ἐργασία τῶν ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ ἀπαιτεῖ κόπο πνευματικό καί πολλή προσπάθεια, ἀλλά μετά ἀκολουθεῖ ἡ ἀγαλλίαση. Γι’ αὐτό περιφρόνησε τά πάντα καί θά ἔχεις βοηθό τόν Θεό.


Αὐτός πού ἀποφεύγει τή μάταιη δόξα τοῦ κόσμου, αἰσθάνεται στήν ψυχή του τή δόξα τῶν μελλόντων ἀγαθῶν. Ἐνῶ ἐκεῖνος πού προσπαθεῖ νά ξεκουράσει τόν ἑαυτό του μέ τίς πρόσκαιρες ἀπολαύσεις τοῦ κόσμου, αὐτός εἶναι τυφλός στήν ψυχή, γιατί δέν παραδόθηκε ὁλοκληρωτικά στόν Θεό.

Μή δένεσαι μέ χρυσάφι, ἤ ἀσήμι, ἤ μέ ὁποιοδήποτε ἄλλο θησαυρό τοῦ κόσμου αὐτοῦ. Συνήθιζε τόν ἑαυτό σου νά μήν ἔχει δικαιώματα στή ζωή αὐτή, γιά νά μή φτάσεις στό σημεῖο, μέ τό ἕνα χέρι νά μαζεύεις καί μέ τό ἄλλο νά σκορπᾶς.

Νά κάνεις ἐλεημοσύνη ἀπό τόν κόπο σου καί τόν ἱδρώτα σου καί ὄχι ἀπό τίς ἀδικίες. Νά ἐλεεῖς τούς φτωχούς ἔστω κι’ ἄν σ’ ἀδικοῦν καί σέ βρίζουν. Ἡ ἐλεημοσύνη ὅμως δέν μπορεῖ νά σταθεῖ μόνη της σάν ἀρετή, ἄν δέν ὑπάρχει πρῶτα ἡ ἀγάπη πρός τόν Θεό. Αὐτή θά μᾶς στηρίξει, ὥστε ὄχι μόνο νά ὑπομένουμε τήν ἀδικία, ἀλλά νά περιμένουμε μέ χαρά τήν ἀγνωμοσύνη, πού εἶναι ἐνδεχόμενο νά μᾶς δείξουν. Νά λυπᾶσαι νά ὑποφέρεις καί νά καίγεσαι ὅταν ὁ ἀδελφός σου ἔχει ἀνάγκη, γιατί αὐτό ἔκανε καί ὁ Χριστός. Καί ἄν κανείς σέ χτυπήσει στό πρόσωπο νά μή λυπηθεῖς, ἀλλά νά χαρεῖς, γιά τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, καί νά μήν τοῦ πεῖς κανένα ψυχρό λόγο.

Ν’ ἀγαπήσεις τήν προσευχή, γιατί θά σέ παρηγορήσει πολύ στή ζωή σου. Διάβαζε τίς θεῖες Γραφές καί ἀγάπα τή φτώχεια, γιατί αὐτή θά σ’ ὁδηγήσει στόν Θεό. Μίσησε τήν ξεκούραση τοῦ σώματος καί τίς ἀνέσεις, γιατί αὐτά εἶναι θάνατος τῆς ψυχῆς. Περιόρισε τίς συναναστροφές σου μέ τούς ἀνθρώπους καί φρόντισε περισσότερο γιά τήν ψυχή σου, ὥστε ν’ ἀποκτήσεις ἐσωτερική εἰρήνη καί γαλήνη. Ἀγάπησε τή σωφροσύνη καί φρόντισε, μέ τήν προσευχή καί τόν ἀγώνα σου, ἡ ψυχή σου νά μένει καθαρή ἀπό ρυπαρούς λογισμούς.

Μήν ἀποκάμνεις δουλεύοντας στίς ἐντολές τοῦ Χριστοῦ γιά νά μή ντροπιασθεῖς μία μέρα, ὅταν βρεθεῖς μπροστά Του, γιά νά δώσεις λογαριασμό γιά τά ἔργα σου. Προφυλάξου ἀπό τά μικρά σφάλματα γιά νά μή πέσεις στά μεγάλα. Δούλευε στήν ἀρετή καί μή δεσμεύεσαι ἀπό τήν ἀπόλαυση καί τήν ἀνάπαυση πού προσφέρουν τά πάθη. Ἀγάπησε τά φτωχά ροῦχα καί ὄχι αὐτά πού φαντάζουν καί φαίνονται ὡραῖα. Περισσότερο νά σ’ ἐνδιαφέρει ἡ ὀμορφιά τῆς ψυχῆς καί ὄχι τοῦ σώματος.


Αὐτός πού εἶναι φλύαρος, μπορεῖ ποτέ ν’ ἀποκτήσει καθαρό νοῦ; Μπορεῖ ποτέ νά ἔχει κανείς ταπεινούς λογισμούς, ὅταν ἐπιθυμεῖ ν’ ἀπολαύσει τήν ἀνθρώπινη δόξα; Ὅταν ὑποταχθεῖ κανείς στίς σωματικές αἰσθήσεις, εἶναι σάν νά τρώει τήν τροφή τῶν θηρίων, ἐνῶ ὅταν τίς νικήσει, εἶναι σάν νά τρώει τήν τροφή τῶν ἀγγέλων.

Μέ τήν ταπεινοφροσύνη ἀτονοῦν τά σαρκικά πάθη, ἐνῶ μέ τήν ὑπερηφάνεια παραχωρεῖ ὁ Θεός καί πέφτει κανείς στήν πορνεία. Ἡ ταπεινοφροσύνη στολίζει τήν ψυχή μέ τήν ἁγνότητα. Ὁ ἐγωϊσμός δημιουργεῖ ἀκαταστασία καί ταραχή στήν ψυχή καί μολύνεται ὁ νοῦς μέ τούς ἀκάθαρτους λογισμούς. Ἡ ταπεινοφροσύνη ὁδηγεῖ τόν ἄνθρωπο στόν Θεό.

Νά κάνεις ἐλεημοσύνη καί νά φροντίζεις γιά τούς ἄλλους ἀνθρώπους, πού εἶναι εἰκόνες τοῦ Θεοῦ, ἀλλά μήν παραμελεῖς ποτέ τή σωτηρία τῆς ψυχῆς σου. Πρῶτα θά φωτίσεις τόν ἑαυτό σου καί μετά τούς ἄλλους.

Μή νομίζεις ὅτι μέ τήν ἐλεημοσύνη τελείωσες τίς ὑποχρεώσεις σου στόν Θεό. Χρειάζεται μεγάλος ἀγώνας γιά νά καθαρίσεις τόν ἑαυτό σου ἀπό τά πάθη, κι’ ἔτσι θά γίνει εὐπρόσδεκτη στόν Θεό ἡ προσφορά πού κάνεις στούς συνανθρώπους σου. Γιατί καί θαύματα νά κάνεις, ἀκόμη καί νεκρούς ν’ ἀναστήσεις, ἄν δέν φροντίζεις συγχρόνως γιά τήν ψυχή σου, δέν ἔκαμες τίποτα.

Πῶς θά ὁδηγήσεις ἄλλους στήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, ἄν ἐσύ προηγουμένως δέν ἔχεις γνωρίσει τόν Θεό; Ἐνῶ εἶσαι ἄρρωστος, προσπαθεῖς νά κάνεις τούς ἄλλους καλά; Πρέπει νά γνωρίζεις ὅτι πρῶτα θά καθαρισθεῖς ἐσύ καί μετά θά καθαρίσεις τούς ἄλλους. Γιά νά φτάσει κανείς στόν Θεό, χρειάζεται νά θυσιάσει καί φαγητά καί ποτά καί ροῦχα πολυτελῆ καί ἐπαίνους καί ὅ,τι ἄλλο τραβάει τόν ἄνθρωπο στόν κόσμο. Νά γίνεις φτωχός μέ τήν ταπείνωσή σου καί ὄχι πλούσιος μέ τήν ἀναισχυντία σου.


Νά συμφιλιώνεις τούς συνανθρώπους σου μέ τήν ἀρετή σου καί ὄχι μέ τά λόγια σου. Μέ τήν πραότητά σου καί τήν γλυκύτητα θά σβήνεις τήν πυρκαϊά τοῦ θυμοῦ καί τῆς φιλονεικίας. Νά ἐλέγχεις τούς ἀκόλαστους μέ τήν ἐνάρετη συμπεριφορά σου.


Ὅπου κι ἄν πᾶς νά θεωρεῖς τόν ἑαυτό σου ξένο. Ἔτσι θά προσέξεις καί δέν θά βλάψεις τούς ἄλλους. Σέ κάθε περίπτωση νά κάνεις πώς δέν γνωρίζεις τίποτε, γιά νά μή σέ κυριέψει ὁ ἐγωϊσμός. Κι ἄν ἀκόμη σέ κατηγορήσουν, ἐσύ νά τούς συγχωρεῖς καί νά μήν κρατᾶς κακία μέσα σου. Νά πιστέψεις ὅτι γιά κάθε πράγμα ἔχεις ἀνάγκη νά σέ διδάξουν, καί ὄχι νά διδάξεις ἐσύ τούς ἄλλους. Ποτέ νά μήν ὑποδείξεις κάτι στόν ἄλλο, ἄν δέν τό ἔζησες προηγουμένως ἐσύ στήν ἴδια σου τή ζωή. Νά μιλᾶς καί νά συμπεριφέρεσαι σάν μαθητής καί ὄχι σάν δάσκαλος. Νά κατακρίνεις τόν ἑαυτό σου καί νά παίρνεις τήν τελευταία θέση. Νά εἶσαι τίμιος καί νά ἐμπνέεις σεβασμό στούς ἄλλους. Κι’ ἄν εἶναι ἀναγκαῖο νά διδάξεις, αὐτό νά τό κάνεις μέ ταπείνωση, γιά νά ὠφελήσεις τούς ἀκροατές σου.

Ν’ ἀγωνίζεσαι μέ τήν προσευχή, τά δάκρυα καί τίς νηστεῖες καί ν’ ἀποφεύγεις νά διαβάζεις τίς διδασκαλίες τῶν αἱρετικῶν. Γιά νά ἑνωθεῖς μέ τόν Θεό χρειάζεται πολλή νηστεία. Τά πολλά καί ὡραῖα φαγητά δέν ἀφήνουν τόν νοῦ νά πλησιάσει τόν Θεό. Τά μυστήρια τοῦ Θεοῦ γνωρίζονται μέ προσευχή καί νηστεία. Νά διαβάζεις τά ἱερά Εὐαγγέλια γιά νά παραδειγματίζεσαι ἀπό τήν ζωή τοῦ Χριστοῦ. Ὅσο διαβάζεις τά ἱερά κείμενα, τόσο προχωρᾶς στή γνώση τῶν θαυμασίων τοῦ Θεοῦ.


Ὅταν μελετᾶς τήν Ἁγία Γραφή νά εἶσαι ἐλεύθερος ἀπό φροντίδες καί ἀπό μέριμνες βιοτικές, ὥστε νά ποτίζεται ἡ ψυχή σου ἀπό τή θεία ἀνάγνωση. Αὐτά πού διαβάζεις νά προσπαθεῖς νά ἐφαρμόζεις, γιά νά μή μένει ἡ ψυχή σου στό σκοτάδι. Στόν καιρό τοῦ πνευματικοῦ πολέμου βοηθάει πολύ ἡ ἀνάγνωση τῶν θείων Γραφῶν πού ἔχουμε κάμει, γιατί ὑπάρχει στήν ψυχή μας ἀπόθεμα πνευματικό.

Τό μέλι εἶναι πολύ ὡραῖο. Ὅταν ὅμως φάει κανείς πάρα πολύ, μπορεῖ νά τοῦ δημιουργήσει ἐμετό. Ἔτσι καί στά πνευματικά, δέν πρέπει νά βγαίνεις ἀδιάκριτα ἀπό τά ὅρια τῶν δυνατοτήτων σου. Νά κάνεις μόνο ἐκεῖνο πού μπορεῖς. Αὐτό θέλει ὁ Θεός. Τ’ ἄλλα θά τ’ ἀναπληρώσει ὁ Ἴδιος μέ τή χάρη Του. Γιατί ὑπάρχει καί ὁ φόβος ν’ ἀπελπισθεῖς, διαβάζοντας τίς ὑψηλές καταστάσεις πού ἔφτασαν οἱ ἅγιοι. Προχώρα στήν πνευματική ζωή μέ ταπεινό φρόνημα καί ὁ Θεός δέν θά σ’ ἐγκαταλείψει. Μήν προσπαθεῖς νά φτάσεις πνευματικές καταστάσεις πού ὑπερβαίνουν τίς δυνάμεις σου, γιατί θά πέσεις ὁπωσδήποτε, καί τήν πτώση σου αὐτή θά τήν ἐκμεταλλευθεῖ ὁ διάβολος.

Οἱ ὑψηλές πνευματικές κορυφές εἶναι πολύ δύσκολο νά κατακτηθοῦν. Ἀπαιτοῦν ταπείνωση καί πολύ κόπο καί μακροχρόνιους ἀγῶνες. Ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ δέν ἐπισκιάζει εὔκολα τόν ἄνθρωπο, γιατί πρέπει προηγουμένως νά καθαρισθεῖ ἀπό κάθε μολυσμό. Τά μυστήρια τοῦ Θεοῦ τά γνωρίζουν αὐτοί πού μέ τήν ἄσκηση καί τήν ταπείνωση ἀγωνίστηκαν στή ζωή τους γιά πολλά χρόνια. Μόνο στούς ταπεινούς ὁ Θεός φανερώνει τά μυστήριά Του.


Ἄν θέλεις νά ἐπιδοθεῖς στήν προσευχή καί στήν ἀγρυπνία, πρέπει νά κόψεις κάθε ἐπαφή σου μέ τόν κόσμο καί τήν ἁμαρτία. Χρειάζεται ἀκόμη ὑπομονή καί ἡσυχία. Μή φοβᾶσαι ἀπό τήν ταραχή πού δημιουργεῖ ὁ διάβολος κατά τήν ὥρα τῆς προσευχῆς. Αὐτό τό κάνει, γιατί γνωρίζει τήν ὠφέλεια πού θά ἔχουμε μετά ἀπό τήν προσευχή. Γι’ αὐτό ἀγωνίζεται μέ κάθε τρόπο νά σβήσει τή λαμπάδα τῆς προσευχῆς. Ἡ προσευχή σου ὅμως πρέπει νά συνοδεύεται καί ἀπό τήν ἐλεημοσύνη, ὥστε νά γεμίσει ἡ ψυχή σου ἀπό τό θεῖο φῶς. Τέλος, ὅσο εἰρηνικός εἶσαι ἐσωτερικά, τόσο περισσότερο ὁ νοῦς σου θά ἐννοεῖ τά μυστήρια τοῦ Θεοῦ. Μέ τήν προσευχή καί τή μελέτη τῶν ἁγίων Γραφῶν καί μ’ ὅλο τόν πνευματικό σου ἀγώνα, γρήγορα θά φτάσεις στήν καθαρότητα τῆς καρδιᾶς.

Εἰναί αἰσχρό οἱ φιλοσαρκοι καί γαστρίμαργοι νά ἐξέταζουν τά πνευματικά πράγματα, ὅπως ἡ πόρνη νά μιλάει γιά σωφροσύνη. Καί ὅπως, ὅταν τό σῶμα πάσχει ἀπό μεγάλη ἀρρώστια, ἀποφεύγει τά παχειά φαγητά, ἔτσι κι’ ὁ νοῦς δέν μπορεῖ νά φτάσει στά θεῖα πράγματα ὅταν καταγίνεται μέ τά κοσμικά. Ὅπως ἡ φωτιά δέν μπορεῖ ν’ ἀνάψει τά βρεγμένα ξύλα, ἔτσι καί ἡ θεία φωτιά δέν μπορεῖ νά θερμάνει τήν καρδιά πού ἀγαπάει τήν ἀνάπαυση. Ὄπως ἡ πόρνη δέν περιορίζεται σ’ ἕνα μόνο ἐραστή, ἔτσι καί ἡ ψυχή πού καταγίνεται μέ πολλά πράγματα δέν μπορεῖ να κατανοήσει τά σπουδαιότερα, πού εἶναι τά θεῖα.

Ὅπως ἐκεῖνος πού δέν εἶδε μέ τά μάτια του τόν ἥλιο δέν μπορεῖ νά διηγηθεῖ στούς ἄλλους πῶς εἶναι τό φῶς του, ἔτσι κι αὐτός πού δέν γεύτηκε τή γλυκύτητα τῆς πνευματικῆς ζωῆς δέν μπορεῖ νά μιλήσει γιά πνευματικά πράγματα. Ἄν κάτι δέν τό ἔχεις ἀνάγκη καί σοῦ περισσεύει, δῶστο στόν ἀδελφό σου, γιατί ἔτσι θά πλησιάσει περισσότερο ἡ καρδιά σου τόν Θεό. Ὅταν κάνεις ἐλεημοσύνη νά δίνεις πλουσιοπάροχα, κάνοντάς την μέ χαρά, «ἱλαρόν γάρ δότην ἀγαπᾶ ὁ Θεός». Γιά τό ψωμί πού δίνεις στόν φτωχό θά πάρεις μισθό στήν ἄλλη ζωή. Μήν ἐξετάζεις ἄν σ’ αὐτόν πού κάνεις ἐλεημοσύνη ὑπάρχει πραγματική ἀνάγκη ἤ ὄχι. Ἐσύ κάνε τό καθῆκον σου καί ὁ Θεός θά κρίνει σωστά. Γιατί κάνοντας ἀδιάκριτα ἐλεημοσύνη, θά προσελκύσεις καί τούς σκληρόκαρδους στό καλό.


Σ’αὐτό μᾶς διδάσκει ὁ ἴδιος ὁ Κύριος, πού ἔτρωγε μαζί μέ τούς τελῶνες καί τούς ἁμαρτωλούς. Δέν προτιμοῦσε τούς καλούς καί τούς ἄξιους, ἀλλά τούς ἀνάξιους, γιά νά τούς προσελκύσει καί νά τούς δημιουργήσει τόν φόβο τοῦ Θεοῦ.

Ἔτσι κι’ ἐσύ νά κάνεις τό καλό σέ ὅλους, εἴτε εἶναι φίλοι σου εἴτε ἐχθροί σου.

Κι’ ὅταν κάνεις τό καλό, μήν περιμένεις ἀμοιβή ἀπό τούς ἀνθρώπους, γιατί θά σέ ἀνταμείψει ὁ Θεός. Πρόσεξε μήπως πέσεις στήν παγίδα καί μαζεύεις πράγματα, γιά νά κάνεις δῆθεν ἐλεημοσύνη. Ἡ ἐλεημοσύνη ἔχει ἀξία μπροστά στά μάτια τοῦ Θεοῦ ὅταν γίνεται ἀπό τό ὑστέρημά σου. Ὅσο λιγότερα ἔχεις, τόσο πιό εὐτυχισμένος εἶσαι καί πολύ εὔκολα θά πλησιάσεις τόν Θεό. Τά πολλά ὑλικά πράγματα δένουν τόν ἄνθρωπο στήν γῆ αὐτή, καί δέν τόν ἀφήνουν νά δεῖ τήν Αἰώνια Βασιλεία. Ἡ ἀφθονία τῶν πραγμάτων εἶναι ἐχθρός τῆς ἐγκράτειας.

Εἰναι εὐτυχισμένος ἐκεῖνος πού προσπαθεῖ νά βρεῖ ἡσυχία γιά νά ἔλθει σ’ ἐπικοινωνία μέ τόν Θεό, καί δέν ἐπηρεάζεται ἀπό τίς πολλές ἐργασίες. Γιατί ὅσο ζεῖ ὁ ἄνθρωπος θά ἔχει δουλειές καί δέν θά σταματήσουν ποτέ. Βέβαια, καί ἡ ἐργασία εἶναι ἀπαραίτητη γιά τήν προκοπή τῆς ψυχῆς. Οἱ Πατέρες μάλιστα ὁρίζουν ὅτι οἱ ἀρχάριοι στήν πνευματική ζωή πρέπει νά καταγίνονται πολύ μέ τή σωμάτικη ἐργασία, γιά νά μή τούς πειράζει ὁ σατανᾶς, χωρίς φυσικά νά παραλείπουν καί τήν προσευχή.


Καί προσευχή καί ἐργασία.

Νά μήν ἀμελεῖς τίς μετάνοιές σου, γιατί αὐτό φοβίζει τόν σατανᾶ. Νά γνωρίζεις ὅτι θά σέ πολεμήσουν πολύ οἱ δαίμονες, ὅταν ἀρχίζεις νά προσκυνᾶς τόν Θεό σου. Κανένα πρᾶγμα στόν πνευματικό ἀγώνα δέν εἶναι ἀνώτερο ὅσο ἡ ἀσκητική προσπάθεια, πού τόσο φθονοῦν οἱ δαίμονες, γιατί καίγονται ὅταν βλέπουν τούς χριστιανούς νά πέφτουν γονατιστοί μπροστά στόν Ἐσταυρωμένο.


Νά ζητᾶς τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ καί Αὐτός θά φωτίσει τό σκοτάδι τῆς καρδιᾶς σου καί θά κάνει ν’ ἀνθίσει μέσα σου ἕνας πνευματικός παράδεισος. Πρῶτα ὅμως πρέπει νά κόψεις κάθε ἁμαρτωλό πρᾶγμα πού σέ συνδέει μέ τόν κόσμο καί μετά νά στραφεῖς στόν ἐσωτερικό σου κόσμο, γιά νά ξεριζώσεις ὅ,τι σάπιο ὑπάρχει.

Αὐτά ὅπως σοῦ εἶπα καί πιό πάνω, δέν εἶναι εὔκολα πράγματα. Τό νά καθαρίσει κανείς τόν ἑαυτό του ἀπό τούς σαρκικούς μολυσμούς ἀπαιτεῖ ἀγώνα μεγάλο πού θά διαρκέσει πολύ καιρό. Καί αὐτά στά λέω ὄχι γιά νά σέ ἀπελπίσω γιά τή σωτηρία σου, ἀλλά γιά νά σέ βοηθήσω νά προχωρᾶς συνεχῶς, μέχρις ὅτου γευθεῖς τή γλυκύτητα πού προσφέρει ὁ Θεός. Γιατί ἡ γλυκύτητα τῆς ἁμαρτίας εἶναι ψευτική καί πρόσκαιρη. Μόνο κοντά στό Θεό θά βρεῖς πραγματική παρηγοριά καί καταφύγιο.


Νά μισήσεις τά ἁμαρτωλά ἔργα καί τότε θά σέ πλησιάσει ὁ Θεός καί θά σοῦ στείλει τή χάρη Του.

Κοντά στόν Θεό θά βρεῖς εἰρήνη καί χαρά, ἀρκεῖ νά Τόν ἀγαπήσεις μ’ ὅλη τή δύναμη τῆς ψυχῆς σου.

Κοντά στόν Θεό θ’ ἀπολαύσεις τήν αἰώνια μακαριότητα στή Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν.

Ἀγάπησε ἀληθινά τόν Θεό καί τότε θά γίνεις εὐτυχισμένος.

Τέλος καί τῷ Θεῷ δόξα!

ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΥ

ΩΡΩΠΟΣ ΑΤΤΙΚΗ

Εὐχαριστοῦμε θερμά τόν Ἡγούμενο τῆς Ἱ.Μ. Παρακλήτου γιά τήν ἄδεια δημοσίευσης ἀποσπασμάτων ἀπό τά βιβλία πού ἐκδίδει ἡ Ἱερά Μονή.

Ἱερομόναχος Σάββας Ἁγιορείτης

http://hristospanagia3.blogspot.com/

Καλά Χριστούγεννα

Προσευχή στο νεογέννητο Χριστό

Ονειρεύομαι, επιθυμώ
στα ουράνια να πετώ
με της ταπεινοφροσύνης τα φτερά
με τα μάτια καθαρά
το φως της δόξας σου να δω
να σε δοξολογώ.

Της μετάνοιας το δάκρυ
δώρο σου προσφέρω ακριβό
για ν' ανθίσει η αγάπη
μέσα στης καρδιάς τη φάτνη
μ' ένα μοναδικό σκοπό
η ψυχή να μοιάσει στο Θεό.

Ελένη Θεοφυλακτοπούλου
17/12/2011

Πῶς πρέπει νά συμπεριφέρονται οἱ ἐκκλησιαζόμενοι.

ΠΩΣ ΠΡΕ­ΠΕΙ ΝΑ ΣΥΜ­ΠΕ­ΡΙ­ΦΕΡΟΝ­ΤΑΙ ΟΙ ΕΚ­ΚΛΗ­ΣΙ­Α­ΖΟΜΕ­ΝΟΙ




Ἄν πεί­σθη­κες ὅ­τι ἔ­χεις πνευ­μα­τι­κό συμ­φέ­ρο καί πρέ­πει νά ἐκ­κλη­σι­ά­ζε­σαι, ἀ­γα­πη­τέ ἀ­να­γνώ­στη, θά πρέ­πει νά γνω­ρί­ζεις καί πῶς θά συμ­πε­ρι­φέ­ρε­σαι μέ­σα στό Να­ό. Ὁ ἀ­πό­στο­λος λέ­γει, « Πάν­τα εὐ­σχη­μό­νως καί κα­τά τά­ξιν γι­νέ­σθω» [10] Δη­λα­δή οἱ χρι­στια­νοί πρέ­πει νά εἶ­ναι ἄν­θρω­ποι τῆς τά­ξε­ως καί τῆς εὐ­πρέ­πειας καί ὄ­χι ἄν­θρω­ποι ἀ­κα­τα­στα­σί­ας καί θο­ρύ­βου, ὅ­πως δυ­στυ­χῶς συμ­βαί­νει σέ με­ρι­κούς Να­ούς μας κα­τά τήν ὥ­ρα τῆς Θεί­ας Λει­τουρ­γί­ας.



Συ­νή­θει­ες πού προ­κα­λοῦν τό θό­ρυ­βο καί τήν ἀ­κα­τα­στα­σί­α, καί πρέ­πει νά ἀ­πο­φεύ­γον­ται εἶ­ναι οἱ ἑ­ξῆς:



Α) Οἱ ἄ­σκο­πες κι­νή­σεις, οἱ ὁ­μι­λί­ες με­τα­ξύ τῶν ἐκ­κλη­σι­α­ζο­μέ­νων, ἡ προ­σκύ­νη­ση τῶν εἰ­κό­νων σέ ἀ­κα­τάλ­λη­λη στιγ­μή, οἱ ὁ­μι­λί­ες μέ τό δι­πλα­νό, ἀ­κό­μα καί μι­ά κα­λή πρά­ξη, τό ἄ­ναμ­μα κε­ρι­ῶν ὅ­ταν δι­α­βά­ζον­ται τά Εὐ­αγ­γέ­λια, γί­νον­ται ὅ­λα αὐ­τά αἰ­τί­α θο­ρύ­βου καί ἀ­τα­ξί­ας.



Β)Γι­ά ἀ­πο­φύ­γου­με τό θό­ρυ­βο καί τήν ἀ­τα­ξί­α μέ­σα στήν ἐκ­κλη­σί­α μας, θά συμ­βου­λεύ­α­με τό χρι­στια­νό τά ἀ­κό­λου­θα: Μπαί­νον­τας στό Να­ό, ὁ χρι­στια­νός, ἄν δι­α­βά­ζε­ται τήν ὥ­ρα ἐ­κεί­νη ὁ «Ἐ­ξά­ψαλ­μος» θά στα­θεῖ ἀ­κί­νη­τος καί μό­λις τε­λει­ώ­σει τό δι­ά­βα­σμα θά προ­χω­ρή­σει νά ἀ­νά­ψει τό κε­ρί του καί νά προ­σκυ­νή­σει τίς εἰ­κό­νες. Αὐ­τό ἐ­πι­τρέ­πε­ται μέ­χρι τήν ὥ­ρα πού θά ἀρ­χί­σει ἡ με­γά­λη Δο­ξο­λο­γί­α. Ἀ­πό τήν ὥ­ρα ὅ­μως πού ἄρ­χι­σε νά ψάλ­λε­ται ἡ δο­ξο­λο­γί­α καί μπρός, ὅ­ταν μπεῖ στό να­ό θά ἀ­νά­ψει μέ προ­σο­χή τό κε­ρί ­του, θά προ­σκυ­νή­σει τήν εἰ­κό­να στό προ­σκυ­νη­τά­ρι καί μέ προ­σο­χή, χω­ρίς θό­ρυ­βο θά βρεῖ κά­ποι­ο τό­πο νά πα­ρα­μεί­νει καί μέ κα­τά­νυ­ξη νά πα­ρα­κο­λου­θεῖ μέ­χρι τό τέ­λος τῆς Θεί­ας Λει­τουρ­γί­ας. Χω­ρίς κου­βέν­τα μέ τό δι­πλα­νό πού συ­νή­θως γί­νε­ται καί δέν προ­σέ­χουν οἱ ἄν­θρω­ποι στά τε­λού­με­να. Θά ἦ­ταν κα­λό καί ὠ­φέ­λι­μο νά κρα­τοῦν οἱ χρι­στια­νοί ἕ­να ἐγ­κόλ­πιο τῆς Θεί­ας Λε­ο­τουρ­γί­ας καί νά πα­ρα­κο­λου­θοῦν γι­ά νά μήν ἀ­πο­σπᾶ­ται ἡ προ­σο­χή τους



Γ) Κά­τι ἄλ­λο πού πρέ­πει νά ἀ­πο­φεύ­γε­ται εἶ­ναι ἡ συ­νή­θεια με­ρι­κῶν, ὅ­ταν θά τούς κα­λέ­σει ὁ λει­τουρ­γός νά κοι­νω­νή­σουν τρέ­χουν καί σκουν­τοῦν γι­ά νά προ­σκυ­νή­σουν καί δη­μι­ουρ­γοῦν με­γά­λο θο­ρυ­βο. Ἐ­κεί­νη τή στιγ­μή, ἔ­χεις ἀ­δελ­φέ μου μπρο­στά ­σου τό Βα­σι­λέ­α τοῦ κό­σμου καί τρέ­χεις νά προ­σκυ­νή­σεις τούς δού­λους Του; Εἶ­ναι τε­λεί­ως ἀ­χρεί­α­στο αὐ­τό καί δέν πρέ­πει νά γί­νε­ται. Ἀ­φοῦ καί μι­ά ὑ­πό­κλη­ση εἶ­ναι προ­σκύ­νη­ση. Ἀλ­λά καί τό σκούν­τη­μα τήν ὥ­ρα τῆς Θεί­ας Κοι­νω­νί­ας εἶ­ναι με­γά­λη ἀ­σέ­βεια. Τήν ὥ­ρα ἐ­κεί­νη ἄν εἴ­μα­στε σω­στοί χρι­στια­νοί καί ἀ­δελ­φοί ἐν Χρι­στῷ θά δί­να­με προ­τε­ρε­ό­τη­τα στούς ἄλ­λους καί ὄ­χι νά βι­α­ζό­μα­στε καί νά δη­μι­ουρ­γοῦ­με θό­ρυ­βο.



Ἐ­κεῖ­νο πού πρέ­πει νά ἔ­χει στό νοῦ του κά­θε ἐκ­κλη­σι­α­ζό­με­νος εἶ­ναι: Νά ἀ­φή­νει ἐ­κτός τοῦ να­οῦ τίς ἐρ­γα­σί­ες του τίς μέ­ρι­μνές του καί ὅ­λα ὅ­σα τόν ἐμ­πο­δί­ζουν νά προ­συ­λω­θεῖ στά τε­λού­με­να μέ­σα στό να­ό, γι­ά νά μπο­ρέ­σει νά ἔ­χει πραγ­μα­τι­κή ἐ­πι­κοι­νω­νί­α μέ τό Θε­ό.



Θά πρέ­πει ἀ­κό­μα νά το­νί­σου­με ὅ­τι ὁ χρι­στια­νός πρέ­πει ἀ­πό τό βρά­δυ τῆς προ­η­γού­με­νης μέ­ρας θά πρέ­πει νά προ­ε­τοι­μά­ζε­ται γι­ά τήν ἐκ­κλη­σί­α. Νά κοι­μᾶ­ται ἐ­νω­ρίς νά ἀ­πό­φεύ­γει ἐ­ξό­δους καί θε­ά­μα­τα πού τόν ἀ­πο­προ­σα­να­το­λί­ζουν, νά κά­νει πι­ό πολ­λή προ­σευ­χή καί ἄν θά κοι­νω­νή­σει νά δι­α­βά­ζει καί τήν «Ἀ­κο­λου­θί­α τῆς Θεί­ας Με­τά­λη­ψης»



*­*­*­*­*­*­**



Δ).Ἕ­να ἄλ­λο πρό­βλη­μα πού χα­λᾶ τήν τά­ξη στή ἐκ­κλη­σί­α, εἶ­ναι πού δέν γνω­ρί­ζουν οἱ χρι­στια­νοί πό­τε θά κά­θον­ται καί πό­τε θά στέ­κον­ται, καί ἄλ­λοι κά­θον­ται τήν ὥ­ρα πού πρέ­πει νά στέ­κον­ται καί ἄλ­λοι στέ­κον­ται τήν ὥ­ρα πού πρέ­πει νά κά­θον­ται.



Γι­ά νά ἐ­πι­κρα­τή­σει ὁ­μοι­ο­μορ­φί­α καί τά­ξη στην ἐκ­κλη­σί­α μας, θά ὑ­πο­δεί­ξου­με σέ ποι­ά μέ­ρη τοῦ Ὄρ­θρου καί τῆς Θεί­ας Λει­τουρ­γί­ας μπο­ροῦ­με νά κα­θό­μα­στε καί πό­τε μπο­ροῦ­με νά στε­κό­μα­στε.



α) Κα­τά τή δι­άρ­κεια τοῦ ῎Ορ­θρου



1) Δέν κα­θό­μα­στε στή δι­άρ­κεια πού δι­α­βά­ζε­ται «ὁ Ἑ­ξά­ψαλ­μος».



2) Δέν κα­θό­μα­στε ὅ­ταν δι­α­βά­ζε­ται τό «῾Ε­ω­θι­νό Εὐ­αγ­γέ­λιο».



3) Δέν κα­θό­μα­στε ὅ­ταν ψάλ­λον­ται οἱ « Κα­τα­βα­σί­ες» καί ἡ« Ἑ­νά­τη ᾿Ω­δή » (Τήν Τι­μι­ω­τέ­ραν).



4) Δέν κα­θό­μα­στε ὅ­τα ψάλ­λε­ται ἡ «Δο­ξο­λο­γί­α ».



β) Κα­τά τή δι­άρ­κεια τῆς Θε­ί­ας Λει­τουρ­γί­ας.



Με­τά τή δο­ξο­λο­γι­κή ἐκ­φώ­νη­ση, « Εὐ­λο­γη­μέ­νη ἡ βα­σι­λε­ί­α.­.­», καί ὅ­ταν ὁ ἱ­ε­ρέ­ας ἤ ὁ δι­ά­κο­νος ἀρ­χί­σει τά «Εἰ­ρη­νι­κά» (᾿Εν εἰ­ρή­νη τοῦ Κυ­ρί­ου δε­η­θῶ­μεν) μπο­ροῦ­με νά κα­θί­σου­με, καί θά ση­κω­θοῦ­με ὅ­ταν ἀρ­χί­σουν οἱ ψάλ­τες νά ψά­λουν τά «᾿Αν­τί­φω­να»­-(Ταῖς πρε­σβε­ί­αις τῆς Θε­ο­τό­κου.­.­.) Καί τό «Σῶ­σον ἡ­μᾶς Υἱ­έ Θε­οῦ.­.» (Ἐ­δῶ θά ἤ­θε­λα νά κά­μω μιά πα­ρέν­θε­ση, για­τί προ­βλή­θη­κε ὁ ἰ­σχυ­ρι­σμός ὅ­τι στήν ἀρ­χαί­α ἐκ­κλη­σί­α, τἠν ώ­ρα αὐ­τή, τό ἐκ­κλη­σί­α­σμα κα­θό­ταν, ἀ­γνο­οῦν ὅ­μως τό­τε τή στιγ­μή ἐ­κεί­νη, ψάλ­λον­ταν ὄ­χι «ταῖς πρε­σβεῖ­αις», καί «τό Σῶ­σον ὑ­μᾶς», ἀλ­λά ψάλ­λον­ταν τά «Τυ­πι­κά» ψαλ­μοί τοῦ Δαυ­ΐδ, καί μπο­ροῦ­σαν νά κά­θον­ται. Τώρα ὅμως ἔχουμε ἱκεσία πρός τον Κύριο γιά σωτηρία καί νομίζω θά ἦταν ἄτοπο τό κάθισμα.)



Θά με­ί­νου­με ὄρ­θιοι μέ­χρι πού θά γί­νει καί ἡ «Μι­κρή Εἴ­σο­δος». Με­τά τή «Μι­κρή Εἴ­σο­δο» κα­θό­μα­στε μέ­χρι πού νά ἀρ­χί­σουν οἱ ψάλ­τες νά ψάλ­λουν τόν « Τρι­σά­γιον ῞Υ­μνον», τό (῞Α­γιος ὁ Θε­ός). ῞Ο­ταν ἀρ­χί­σει νά δι­α­βά­ζε­ται τό ἀ­πο­στο­λι­κόν ἀ­νά­γνω­σμα, τό­τε κα­θό­μα­στε, γι­ά νά ση­κω­θοῦ­μεν ὅ­ταν θά δι­α­βα­στεῖ τό Εὐ­αγ­γέ­λιο τῆς ἡ­μέ­ρας. Με­τά τό Εὐ­αγ­γέ­λιο, ὁ δι­ά­κο­νος ἤ ὁ ἱ­ε­ρέ­ας λέ­γουν τήν«᾿Ε­κτε­νῆ Δέ­η­ση», καί τό­τε μπο­ροῦ­με νά κα­θί­σο­υμε μέ­χρι πού νά τε­λει­ώ­σει ἡ δέ­η­ση καί θά ἐκ­φω­νή­σει ὁ λει­τουρ­γός, τήν ἐκ­φώ­νη­ση, (῞Ο­τι ἐ­λε­ή­μων καί φι­λάν­θρω­πος Θε­ός ὑ­πάρ­χεις.­.­.) ᾿Απ᾿ ἐ­δῶ καί μπρός ση­κω­νό­μα­στε καί πα­ρα­κο­λου­θοῦ­με μέ κα­τά­νυ­ξη τίς εὐ­χές πού δι­α­βά­ζει ὁ ἱ­ε­ρέ­ας, προ­ε­τι­μα­ζό­με­νος γι­ά τήν τέ­λε­ση τῆς ἀ­να­ί­μα­κτης Θυ­σί­ας. Μέ­νο­μεν ὄρ­θιοι καί κα­τά τή δι­άρ­κεια τοῦ « Χε­ρου­βι­κοῦ ῾Υ­μνου» καί πρέ­πει νά ποῦ­με ὅ­τι δέν εἶ­ναι σω­στό νά κα­θό­μα­στε τήν ὥ­ρα πού οἱ ψάλ­τες ψάλ­λουν «οἱ τά Χε­ρου­βίμ μυ­στι­κῶς εἰ­κο­νί­ζον­τες», ἐ­πει­δή τά «Χε­ρου­βίμ»᾿ ὄρ­θια καί μέ φό­βο καί τρό­μο λα­τρε­ύ­ουν τό Θε­ό· Πῶς ἐ­μεῖς κα­θό­μα­στε ἀ­φοῦ εἰ­κο­νί­ζο­μεν τά Χε­ρου­βίμ;



Θά με­ί­νο­μεν ὄρ­θιοι, ἀλ­λά ὑ­πο­κλει­νό­με­νοι μέ­χρι πού θά τε­λει­ώ­σει ἡ «Με­γά­λη εἴ­σο­δος» καί ὅ­ταν οἱ λει­τουρ­γοί εἰ­σέλ­θουν στό ῾Ι­ε­ρό Βῆ­μα καί το­πο­θε­τή­σουν τά «Τί­μια Δῶ­ρα» πά­νω στήν ῾Α­γί­αν Τρά­πε­ζαν καί ἀρ­χί­σουν νά λέ­γουν τήν « ᾿Ε­κτε­νῆ δέ­η­ση» τό­τε μπο­ροῦ­με νά κα­θί­σο­με μέ­χρι τήν ἐκ­φώ­νη­ση «Δι­ά τῶν οἰ­κτιρ­μῶν.­.» ᾿Α­πό τή στι­γμή αὐ­τή μέ­νο­μεν ὄρ­θιοι καί πα­ρα­κο­λου­θοῦ­με μέ κα­τά­νυ­ξη καί προ­σο­χή τήν προ­ε­τοι­μα­σί­α καί τόν κα­θα­για­σμό τῶν Τι­μί­ων Δώ­ρων σέ Σῶ­μα καί Αἷ­μα Χρι­στοῦ. ῎Ε­τσι στε­κό­με­νοι τήν ὥ­ρα τοῦ « ᾿Ε­ξαι­ρέ­τως» μνη­μο­νε­ύ­ο­μεν καί πα­ρα­κα­λοῦ­μεν γι­ά ὅ­σους θυ­μό­μα­στε, ζων­τα­νο­ύς καί κε­κοι­μη­μέ­νους. ᾿Α­πό τή στι­γμή αὐ­τή καί μπρός πρέ­πει νά στε­κό­μα­στε για­τί εἶ­ναι πα­ρών, μπρο­στά μας, ὁ­λό­σω­μος ὁ Χρι­στός πε­ρι­μέ­νον­τας ὅ­λους ἑ­μᾶς νά τόν με­τα­λά­βο­με γι­ά νά μᾶς ἁ­γι­ά­σει, νά μᾶς θε­ώ­σει. Αὐ­τή τήν πε­ρί­ο­δο γί­νε­ται ἡ προ­ε­τοι­μα­σί­α, μέ προ­σευ­χή, τό­σο τοῦ ἱ­ε­ρέ­α ὅ­σο καί τῶν πι­στῶν πού θά κοι­νω­νή­σουν. Πρέ­πει νά εἴ­μα­στε ὄρ­θιοι καί κα­τά τή δι­άρ­κεια τῆς Θε­ί­ας με­τά­λη­ψης ἀ­πό το­ύς πι­στο­ύς. Εἶ­ναι ἀ­σέ­βεια νά εἶ­ναι ὁ Χρι­στός ἐ­νώ­πι­όν μας, νά προ­σφέ­ρε­ται γι­ά τή σω­τη­ρί­α τοῦ κά­θε­νός μας καί ἐ­μεῖς νά κά­θό­μα­στε.



῎Αν αὐ­τές οἱ σύν­το­μες ὑ­πο­δε­ί­ξεις ἄν ἐ­φαρ­μο­στοῦν, σί­γου­ρα θά ὑ­πάρ­χει ὁ­μοι­ο­μορ­φί­α στίς ἀ­κο­λου­θί­ες μας.



Θά πρέ­πει νά ποῦ­με ὅ­τι ἐ­ξαι­ροῦ­νται ὅ­σοι γι­ά δι­ά­φο­ρους σο­βα­ρούς λό­γους δέ μπο­ροῦν νά στα­θοῦν τό­ση ὥ­ρα, ἄς στα­θοῦν ὅ­σο μπο­ροῦν αὐ­τοί.



9.Ἡ ἀ­πο­χώ­ρη­ση ἀ­πό τό Να­ό



Καί τό θέ­μα αὐ­τό εἶ­ναι μι­ά κα­κή βλα­βε­ρή συ­νή­θει­α. Βλέ­πεις με­ρι­κούς νά ἀ­πο­χω­ροῦ­ν ἀ­πό τήν ἐκκλησία, τήν ὥ­ρα τοῦ «Κοι­νω­νι­κοῦ» καί ἀλ­λοι ὅ­ταν κοι­νω­νή­σουν. Αὐ­τό δεί­χνει ἀ­σέ­βει­α, ἀ­μέ­λει­α καί προ­σβο­λή πρός τόν Χρι­στό μας πού τό­σα ἀ­γα­θά μᾶς πα­ρέ­χει. Δέν μπο­ρεῖ κα­νείς νά φύ­γει ἀ­πό τήν ἐκκλησία ἄν δέ ἐκ­φω­νή­σει ὁ λει­τουρ­γός τό «Ἐν εἰ­ρή­νη προ­έλ­θω­μεν» καί τό «Δι­’εὐ­χῶν…» Ὅ­ταν σέ κα­λέ­σει ὁ Δή­μαρ­χος ἠ ἄλ­λος ἄρ­χο­ντας τῆς πο­λι­τεί­ας μή­πως φεύ­γεις πρίν νά σοῦ δώ­σει τήν ἄ­δει­α, «μπο­ρεῖς νά πη­γαί­νεις;» ἀ­σφα­λῶς δέν ἀ­πο­χω­ρεῖς μή­πως τόν προ­σβά­λεις. Ἔ, Τό­τε γι­α­τί φεύ­γεις ὅ­ταν βρί­σκε­σαι ἐ­νώ­πι­ον, ὄ­χι ἄρ­χο­ντα, ἀλ­λά αὐ­τοῦ τοῦ Θε­οῦ, τοῦ Δη­μι­ουρ­γοῦ τοῦ κό­σμου; Ἡ ἀ­πά­ντη­ση εἶ­ναι δι­κή σου.


http://hristospanagia1.wordpress.com/2011/12/08/%cf%80%e1%bf%b6%cf%82-%cf%80%cf%81%ce%ad%cf%80%ce%b5%ce%b9-%ce%bd%ce%ac-%cf%83%cf%85%ce%bc%cf%80%ce%b5%cf%81%ce%b9%cf%86%ce%ad%cf%81%ce%bf%ce%bd%cf%84%ce%b1%ce%b9-%ce%bf%e1%bc%b1-%e1%bc%90%ce%ba%ce%ba/#more-21628

Συμβουλές σε νιόπαντρη γυναίκα(Αγ.Γρηγόριος Θεολόγος)

Ο άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος έστειλε σε μια πνευματική του θυγατέρα , ( την Ολυμπιάδα) ,την κατωτέρω επιστολή σα « δώρο » για τον γάμο της, που μόλις τέλεσε. Η κατωτέρω επιστολή έχει βάθος Θεολογίας και ψυχολογίας. Και πάνω απ’ όλα δίνει στη σύζυγο πολύτιμες συμβουλές για έναν πετυχημένο γάμο.




Γράφει: « Κόρη μου, στους γάμους σου εγώ ο πνευματικός σου πατέρας, ο Γρηγόριος, σου κάνω δώρο τούτο το ποίημα. Και είναι ό,τι καλλίτερο η συμβουλή του πατέρα: Άκου λοιπόν Ολυμπιάδα μου :

1. Ξέρω ότι θέλεις να είσαι πραγματική χριστιανή . Και μια πραγματική χριστιανή πρέπει όχι μόνο να είναι, αλλά και να φαίνεται. Γι αυτό ,σε παρακαλώ ,να προσέξεις την εξωτερική σου εμφάνιση. Να είσαι απλή. Το χρυσάφι, δεμένο σε πολύτιμες πέτρες, δεν στολίζει γυναίκες σαν και σένα. Πολύ περισσότερο το βάψιμο. Δεν ταιριάζει στο πρόσωπό σου, την εικόνα του Θεού, να την παραποιείς και να την αλλάζεις, μόνο και μόνο για να αρέσεις. Ξέρε το ότι αυτό είναι φιλαρέσκεια και να μένεις απλή στην εμφάνιση. Τα βαρύτιμα και πολυτελή φορέματα ,ας τα φορούν εκείνες, που δεν επιθυμούν ανώτερη ζωή, που δεν ξέρουν τι θα πη πνευματική ακτινοβολία . Εσύ ,όμως έβαλες μεγάλους στόχους και υψηλούς στόχους στη ζωή σου. Κι αυτοί οι στόχοι σου ζητούν όλη τη φροντίδα κι όλη την προσοχή…



2. Με το γάμο , η στοργή και η αγάπη σου να είναι φλογερή και αμείωτη για κείνον, που σου δώσε ο Θεός . Για κείνον, που ‘γινε το μάτι της ζωής σου και σου ευφραίνει την καρδιά. Κι αν καταλάβεις πως ο άνδρας σου σε αγαπάει περισσότερο απ’ όσο τον αγαπάς εσύ, μη κατάταξης να του πάρεις τον αέρα, κράτα πάντα τη θέση που σου ορίζει το Ευαγγέλιο.



3. Εσύ να ξέρης ότι είσαι γυναίκα, έχεις μεγάλο προορισμό, αλλά διαφορετικό από τον άνδρα, που πρέπει να είναι η κεφαλή. Άσε την ανόητη ισότητα των δύο φύλων και προσπάθησε να καταλάβεις τα καθήκοντα του γάμου. Στην εφαρμογή τους θα δεις πόση αντοχή χρειάζεται για ν’ ανταποκριθείς, όπως πρέπει , σ’ αυτά τα καθήκοντα , αλλά και πόση δύναμη κρύβεται στο ασθενές φύλο.



4. Θα ξέρης ,πόσο εύκολα θυμώνουν οι άνδρες. Είναι ασυγκράτητοι και μοιάζουν με λιοντάρια. Σ’ αυτό το σημείο η γυναίκα πρέπει να είναι δυνατότερη και ανώτερη. Πρέπει να παίζει το ρόλο του θηριοδαμαστή. Τι κάνει ο θηριοδαμαστής όταν βρυχάται το θηρίο; Γίνεται περισσότερο ήρεμος και με την καλωσύνη καταπραΰνει την οργή. Του μιλάει γλυκά και μαλακά , το χαϊδεύει, το περιποιείται και πάλι το χαϊδεύει κι έτσι το καταπραΰνει…



5. Ποτέ μη κατηγορήσεις και αποπάρεις τον άνδρα σου για κάτι που έκανε στραβό. Ούτε πάλι για την αδράνειά του, έστω κι αν το αποτέλεσμα δεν είναι αυτό που ήθελες εσύ. Γιατί ο διάβολος είναι αυτός, που μπαίνει εμπόδιο στην ομοψυχία των συζύγων…



6. Να έχετε κοινά τα πάντα και τις χαρές και τις λύπες. Γιατί ο γάμος όλα σας τα έκανε κοινά. Κοινές οι φροντίδες, γιατί έτσι το σπίτι θα στεριώσει. Να συμβάλλεις εκφράζοντας τη γνώμη σου, ο άνδρας όμως ας αποφασίζει.



7. Όταν τον βλέπεις λυπημένο, συμμερίσου τη λύπη του εκείνη την ώρα. Γιατί είναι μεγάλη ανακούφιση στη λύπη , η λύπη των φίλων. Όμως αμέσως να ξαστεριάζη η όψη σου και να σαι ήρεμη χωρίς αγωνία. Η γυναίκα είναι το ακύμαντο λιμάνι για το θαλασσοδαρμένο σύζυγο.



8. Να ξέρης ότι η παρουσία σου στο σπίτι σου είναι αναντικατάστατη, γι’ αυτό πρέπει να το αγαπήσεις μ’ όλες τις φροντίδες του νοικοκυριού. Να το βλέπεις σαν βασίλειό σου, και να μη συχνοβγαίνεις από το κατώφλι σου. Άφησε τις έξω δουλειές για τον άνδρα.



9. Πρόσεχε τις συναναστροφές σου. Πρόσεξε τις συγκεντρώσεις που πηγαίνεις. Μη πας σε άπρεπες συγκεντρώσεις, γιατί είναι μεγάλος κίνδυνος για την αγνότητά σου. Αυτές οι συναναστροφές αφαιρούν την ντροπή κι απ΄ τις ντροπαλές ,σμίγουν μάτια με μάτια, κι όταν φύγει η ντροπή γεννιούνται όλα τα χειρότερα κακά. Τις σοβαρές όμως συγκεντρώσεις με συνετούς φίλους να τις επιζητείς, για να εντυπώνεται στο νου σου ένας καλός λόγος, ή κάποιο ελάττωμα να κόψης ή να καλλιεργήσεις τους δεσμούς σου με εκλεκτές ψυχές. Μη εμφανίζεσαι ανεξέλεγκτα σε οποιονδήποτε, αλλά στους σώφρονες συγγενείς σου, στους ιερείς και σε σοβαρούς νεώτερους ή ηλικιωμένους. Μη συναναστρέφεσαι φαντασμένες γυναίκες , που έχουν στο νου τους στο έξω ,για επίδειξη. Ούτε ακόμα άνδρες ευσεβείς, που ο σύζυγός σου δεν θέλει στο σπίτι, αν και συ τόσο πολύ τους εκτιμάς. Υπάρχει για σένα πιο ακριβό πράγμα από τον καλό σου σύζυγο, που τόσο αγαπάς;



10. Επαινώ τις γυναίκες, που δεν τις ξέρουν οι πολλοί άνδρες. Μη τρέχεις σε τραπέζια κοσμικά και ας είναι για γάμο ή για γενέθλια. Εκεί ανάβουν άνομοι πόθοι, με τους χορούς, τους πήδους και τα γέλια, την ψεύτικη ευχαρίστηση , που παραπλανεύουν ακόμη και τους αγνούς και σώφρονες. Και η αγνότητα είναι τόσο λεπτό πράγμα! Σαν το κερί στις ακτίνες του ήλιου! Απόφευγε ακόμα και στο σπίτι σου τα κοσμικά τραπέζια . Αν μπορούσαμε να περιορίσουμε τις ορέξεις της κοιλιάς , θα κυριαρχούσαμε στα πάθη μας.



11. Κράτα τη μορφή σου γαλήνια και μη την αλλοιώνεις ούτε με μορφασμούς, όταν είσαι θυμωμένη. Στολίδια τ’ αυτιά νάχουν όχι τα μαργαριτάρια, αλλά ν’ ακούν καλά λόγια και να βάζουν για τα άσχημα λουκέτο στο νου. Έτσι, είτε κλειστά είναι , είτε ανοιχτά, η ακοή θα μένει αγνή.



12. Όσο για τα μάτια, είναι κείνα, που δείχνουν όλο το εσωτερικό της ψυχής. Ας σταλάζει αγνό κοκκίνισμα η παρθενική ντροπή κάτω από τα βλέφαρά σου κι ας προκαλεί τη σεμνότητα και την αγνή ντροπή σε όσους σε βλέπουν και σ’ αυτόν ακόμα τον σύζυγό σου. Είναι πολλές φορές προτιμότερο, για πολλά πράγματα, να κρατάς κλειστά τα μάτια, χαμηλώνοντας το βλέμμα.



13. Και τώρα στη γλώσσα. Θάχεις πάντα εχθρό τον άνδρα σου, αν έχεις γλώσσα αχαλίνωτη, έστω κι αν έχεις χίλια άλλα χαρίσματα. Γλώσσα ανόητη βάζει ,πολλές φορές ,σε κίνδυνο και τους αθώους. Προτίμα κι όταν ακόμα έχεις δίκιο, τη σιωπή. Είναι προτιμότερη για να μη ριψοκινδυνεύσεις να πεις ένα άτοπο λόγο. Κι αν έχεις την επιθυμία να λες πολλά, είναι καλλίτερο να σωπαίνεις. Πρόσεχε ακόμα το βάδισμα σου. Μετράει στη σωφροσύνη.



14. Και τούτο πρόσεξε και άκουσε: Μην έχεις αδάμαστη σαρκική ορμή. Πείσε και τον άνδρα σου να σέβεται τις ιερές ημέρες. Γιατί οι νόμοι του Θεού είναι ανώτεροι από την εικόνα του Θεού…



15. Αν από μένα το γέροντα πήρες κάποιο λόγο πνευματικό, σου συνιστώ να τον φυλάξεις στα βάθη της ψυχής σου. Έτσι με ό,τι πήρες από αυτά που άκουσες και με την ηθική σου ανωτερότητα, θα θεραπεύσεις τον εξαίρετο σύζυγό σου και περίφημο πολιτικό άνδρα από την υπερηφάνεια.



16. Αυτό τώρα το παρόν δώρο, κειμήλιο, σου προσφέρω. Αν θέλεις πάλι να σου ευχηθώ και το καλλίτερο, σου εύχομαι να γίνεις αμπέλι πολύκαρπο, με τέκνα τέκνων, για να δοξάζεται από περισσότερους ο Θεός , για τον οποίο γεννιόμαστε και προς τον Οποίον πρέπει απ’ αυτή τη ζωή να οδεύουμε ».

http://hristospanagia1.wordpress.com/2011/12/06/%cf%83%cf%85%ce%bc%ce%b2%ce%bf%cf%85%ce%bb%ce%ad%cf%82-%cf%83%ce%b5-%ce%bd%ce%b9%cf%8c%cf%80%ce%b1%ce%bd%cf%84%cf%81%ce%b7-%ce%b3%cf%85%ce%bd%ce%b1%ce%af%ce%ba%ce%b1%ce%b1%ce%b3-%ce%b3%cf%81%ce%b7/#more-21554