Πῶς μπορῶ νὰ δῶ ἄν ἔχω ταπείνωση; Γέρων Γερμανὸς Σταυροβουνιώτης

Περὶ ταπεινώσεως


Ὅποιος ἔχει τήν ταπείνωση μιμεῖται τόν ἴδιο τόν Χριστό. Οὐδέποτε παρεκτρέπεται, οὔτε κατακρίνει, οὔτε ὑπερηφανεύεται. Τίς ἐξουσίες ποτέ δέν τίς ἐπιθυμεῖ. Ἀποφεύγει τίς τιμές τῶν ἀνθρώπων. Δέν φιλονικεῖ γιά κανένα πράγμα τοῦ κόσμου τούτου!



Δέν ἔχει παρρησία, ὅταν ὁμιλῆ, καί δέχεται πάντοτε τίς συμβουλές τῶν ἄλλων. Ἀποφεύγει τά ὡραῖα ἐνδύματα, καί ἡ ἐξωτερική του ἐμφάνιση εἶναι ἁπλή καί ταπεινή.

Ὁ ἄνθρωπος, πού ὑπομένει ἀγόγγυστα ταπεινώσεις καί ἐξουδενώσεις, πάρα πολύ ὠφελεῖται. Γιά τοῦτο, ὄχι νά λυπῆσαι, ἀλλά ἀπεναντίας νά χαίρεσαι γι’ αὐτά, πού ὑποφέρεις. Κερδίζεις ἔτσι τήν πολύτιμη ταπείνωση, μέ τήν ὁποία σώζεσαι.

«Ἐταπεινώθην καί ἔσωσέ με (ὁ Κύριος)» (Ψαλμ. Ριδ΄ 6). Αὐτή τή ρήση πρέπει νά τήν ἔχωμεν πάντοτε κατά νοῦν.



Δέν ὠφελεῖ νά λυπῆσαι, ὅταν σέ κατηγοροῦν. Ἡ λύπη στίς περιπτώσεις αὐτές σημαίνει ὅτι ἔχεις κενοδοξία. Ἐκεῖνος, πού θέλει νά σωθῆ, ὠφείλει νά ἀγαπᾶ νά τόν καταφρονοῦν, διότι ἡ καταφρόνηση φέρνει τήν ταπείνωση. Καί ἡ ταπείνωση ἀπαλλάττει τόν ἄνθρωπο ἀπό πλῆθος πειρασμῶν.

Ποτέ σου μή ζηλέψης, μή φθονήσης, μή ἐπιθυμήσης δόξες, μή ποθήσης ἀξιώματα. Πάντα νά ἐπιδιώκης νά ζῆς στήν ἀφάνεια. Σέ συμφέρει νά μή σέ ξέρει ὁ κόσμος, γιατί ὁ κόσμος εἶναι πλάνος. Μέ τά κενόδοξά του λόγια καί τίς μάταιες παρακινήσεις του μᾶς πλανᾶ καί μᾶς βλάπτει πνευματικά.

Ὁ σκοπός εἶναι νά κατορθώσης νά ἀποκτήσης τήν ταπείνωση. Νά εἶσαι ὑποκάτω πάντων. Νά θεωρῆς πώς τίποτε δέν κάνεις ἄξιο γιά τή σωτηρία σου, ἀλλά νά παρακαλῆς τό Θεό νά σέ σώση μέ τήν εὐσπλαχνία του.

Ἡ ταπείνωση μαζί μέ τήν ὑπακοή καί τή νηστεία γεννοῦν τόν φόβο τοῦ Θεοῦ, καί εἶναι αὐτός ὁ φόβος τοῦ Θεοῦ ἡ ἀρχή τῆς ἀληθινῆς σοφίας.

Ὅτι πράττεις νά τό πράττης μέ ταπείνωση, γιά νά μή ζημιώνεσαι ἀπό τά καλά σου ἔργα.

Μή νομίζης ὅτι μόνο ὅποιος ἐργάζεται πολύ ἔχει τόν μισθό.

Ὅποιος ἔχει τήν προαίρεση νά κάνη τό καλό καί ἔχει συνάμα τήν ταπείνωση, αὐτός, ἔστω καί ἄν δέν μπορῆ νά φέρη εἰς πέρας πολλή ἐργασία, ἔστω καί ἄν δέν μάθη τέχνες, ὅμως δέν ἐμποδίζεται ἀπό τό νά σωθῆ.

Ἡ ταπείνωση κατορθώνεται μέ τήν αὐτομεμψία, μέ τό νά πιστεύης δηλαδή γιά τόν ἑαυτό σου ὅτι κανένα καλό οὐσιαστικά δέν ἔχεις. Ἀλίμονο σ’ ἐκεῖνον, πού νομίζει τίς ἁμαρτίες του μικρές. Αὐτός σίγουρα θά πέση σέ χειρότερες!

Αὐτός, πού ὑπομένει τίς ἐναντίον του κατηγορίες μέ ταπείνωση, πλησίασε τήν τελειότητα. Αὐτόν τόν θαυμάζουν ἀκόμη καί οἱ Ἄγγελοι, γιατί καμμιά ἄλλη ἀρετή δέν εἶναι τόσο δυσκολοκατόρθωτη καί μεγάλη ὅσο ἡ ταπείνωση.

Ἡ πτωχεία, ἡ θλίψη καί ἡ καταφρόνηση εἶναι οἱ στέφανοι τοῦ μοναχοῦ. Ὅταν ὁ μοναχός ὑπομένη ἀγόγγυστα τίς ὕβρεις, τίς συκοφαντίες, τήν καταφρόνηση, ἀπαλλάττεται εὔκολα ἀπό τούς αἰσχρούς λογισμούς.

Ὁπωσδήποτε εἶναι ἀξιέπαινο τό νά ἀναγνωρίζης τήν ἀδυναμία σου ἐνώπιόν τοῦ Θεοῦ. Αὐτό εἶναι τό γνῶθι σαὐτόν. «Κλαίω καί κατανύσσομαι», λέγει ὁ Ἅγιος Συμεὼν ὁ Νέος Θεολόγος, «ὅταν τό φῶς μοὶ λάμψη, καί ἴδω τήν πτωχείαν μου,καί γνῶ τό πῶς ὑπάρχω». Ὅταν ἐννοήση κανείς τήν ψυχική του πτωχεία καί συνειδητοποιήση τό ποῦ καί σέ ποιό πράγματι ἐπίπεδο εὑρίσκεται, τότε, ὤ τότε! λάμπει μέσα στήν καρδία του τό φῶς τοῦ Χριστοῦ, κι ἀρχίζει νά κλαίη. (Καί διηγούμενος αὐτά ὁ Γέροντας κατενύχθη καί ἄρχισε ὁ ἴδιος νά κλαίη).

Ἄν σοῦ πῆ ὁ ἄλλος «εἶσαι ἐγωιστής», νά μή σοῦ βαρυφαίνεται, οὔτε καί νά λυπῆσαι. Νά πῆς μέ τόν λογισμό σου «μπορεῖ νά εἶμαι καί νά μή τό καταλαβαίνω»! Ἐξ ἄλλου δέν πρέπει νά ἐξαρτώμεθα ἀπό τή γνώμη τῶν ἄλλων. Ὁ καθένας ἄς κοιτάζη τή συνείδησή του καί τά λόγια τῶν ἐμπείρων καί γνωστικῶν του φίλων, πρό πάντων ὅμως ἄς ζητῆ τή γνώμη τοῦ πνευματικοῦ του. Καί μέ αὐτά τά δεδομένα ἄς ρυθμίζη τήν πνευματική του πορεία.

Μοῦ γράφεις πώς δέν τά καταφέρνεις στόν ἀγώνα σου. Ξέρεις ἀπό ποῦ προέρχεται αὐτό. Ἐπειδή δέν ἔχεις ταπείνωση πολλή. Νομίζης ὅτι μέ τήν ἰδική σου δύναμη θά κατορθώσης κάτι. Ἐνῶ, ὅταν ταπεινωθῆς καί πῆς «μέ τή δύναμη τοῦ Ἰησοῦ, μέ τή βοήθεια τῆς Παναγίας καί μέ τήν εὐχή τοῦ Γέροντά μου θά τό κατορθώσω ἐκεῖνο, πού θέλω», νά εἶσαι βέβαιος πώς θά τό κατορθώσης! Ἐγώ βέβαια δέν ἔχω τή δύναμη νά βάζω τέτοιες εὐχές, ἀλλά, ὅταν ἐσύ ταπεινωθῆς καί πῆς «μέ τήν εὐχή τοῦ Γέροντά μου θά τό κάνω», τότε, γιά τήν ταπείνωσή σου, ἐνεργεῖ ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ καί θά τό κατορθώσης!

Στόν «ταπεινό καί ἡσύχιον» ἐπιβλέπει ὁ Θεός (Ἡσ. ξστ΄ 2), ἀλλά, γιά νά ἔλθη ἡ πραότης, ἡ ἡσυχία, ἡ ταπείνωση, ἀπαιτεῖται κόπος. Μά ἐκεῖνος ὁ κόπος πληρώνεται! Γιά νά ἀποκτήσης τήν ταπείνωση, κατά τή δική μου ἀντίληψη, δέν χρειάζονται τόσο, οὔτε οἱ πολλές μετάνοιες (γονυκλισίες), οὔτε οἱ πολλές ἐργασίες, ἀλλά πρό πάντων ὁ λογισμός σου νά κατεβῆ κάτω-κάτω, νά φθάση στό ἐπίπεδο τῆς γῆς! Τότε δέν ἔχεις φόβο νά πέσης, γιατί εἶσαι χαμηλά. Κι ἄν ἀκόμη πέσης ἀπό τά χαμηλά, δέν θά πάθης τίποτε.

Τό κατ’ ἐμέ, ἄν καί βεβαίως, οὔτε πολλά διαβάζω, οὔτε καί κάνω τίποτε σπουδαῖο, ἡ ταπείνωση εἶναι ἡ πιό σύντομη ὁδός γιά τή σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου. Ὁ Ἀββᾶς Ἡσαΐας λέγει: «Ἔθισον τήν γλῶσσαν σου τοῦ λέγειν συγχώρησον, καί ἡ ταπείνωσις ἐπελεύσεται ἐπί σέ». Μάθε τή γλώσσα σου νά λέγει, «συγχώρησέ με», κι ἄν ἀκόμη δέν τό λές μέ συναίσθηση, ὅμως λίγο λίγο θά συνηθίσης, ὄχι μόνο νά τό λέγης, ἀλλά καί νά τό νοιώθης μέσα σου!

Λέγουν οἱ Ἅγιοι ὅτι σύμφωνα μέ τήν καλή διάθεση, πού ἔχεις, πηγαίνοντας νά ζητήσης συγχώρηση, δηλαδή ἄν ἔχης ταπείνωση, θά φωτίση ἀνάλογα ὁ Θεός τόν ἄλλο, γιά νά ἐπιτευχθῆ ἡ ἐπιζητούμενη συνδιαλλαγή. Ὅταν λ.χ. συντριβῆς καί πῆς μέ τόν λογισμό σου, «φταίω καί δέν τό καταλαβαίνω», μετά λίγο λίγο θά πῆς ὅτι «πράγματι φταίω». Καί, ὅταν βάλης στόν λογισμό σου ὅτι πράγματι φταίεις, θά ἀλλάξη μετά καί ὁ ἄλλος διάθεση.

Νά ζητῆς μέ ἐπιμονή ἀπό τόν Θεό νά σοῦ δωρήση τό χάρισμα τῆς ἐσωτερικῆς αὐτομεμψίας καί ταπείνωσης.

Στήν προσευχή σου νά παρακαλῆς νά σοῦ δώση ὁ Κύριος τό χάρισμα νά βλέπης τά δικά σου ἁμαρτήματα μόνο καί νά μή δίδης σημασία στά ἁμαρτήματα τῶν ἄλλων. «Δός μοι, Κύριε, τό ὁρᾶν τά ἐμὰ πταίσματα καί μή κατακρίνειν τόν ἀδελφόν μου», λέγει ὁ Ἅγιος Ἐφραίμ ὁ Σῦρος.

Ὁ ταπεινός θεωρεῖ τόν ἑαυτό του «ὑποκάτω πάντων». Γι’ αὐτό τόν λόγο ὅλους τοὺς ἀγαπᾶ, ὅλους τοὺς συγχωρεῖ καί πρό πάντων κανένα δέν κατηγορεῖ.



http://www.agiazoni.gr/



http://pneumatikixara.blogspot.com/2011/10/blog-post_9146.html#more

Ο Θεός είναι πατέρας

Ο Θεός είναι Πατέρας.


Θέλει τη βασιλεία του να χαρίσει

σε όλα τα παιδιά του.

Μα εκείνα αμαρτάνουν

απομακρύνονται από κοντά του

δεν κάνουν το θέλημά του

λερώνουν την ψυχή τους

και στους δαίμονες την παραδίδουν.

Στέλνει τότε ο Θεός δοκιμασίες,

επιτρέπει αδικίες,

ασθένειες, συκοφαντίες,

για να τρέχουμε κοντά του

να ζητάμε την παρηγοριά του

και το θείο έλεός του.

Τότε η θεία χάρις μας θεραπεύει,

μας χαρίζει την υγεία της ψυχής,

μας στολίζει με αρετές,

δώρα κι ευλογίες θεϊκές,

υπομονή, φρόνηση, σοφία,

ειρήνη, πραότητα, ακακία

ταπείνωση, αγνότητα, αγάπη,


ελευθερία από τα πάθη,

ευτυχία και χαρά,

τα αιώνια αγαθά.



11/10/2011

elenitheof

Νεοεποχίτικες Εκπλήξεις (‘Παρακαταθήκη’, τ. 52, 53)

Για τεχνικούς λόγους, αναδημοσιεύουμε ένα παλαιότερο κείμενο από το περιοδικό “ ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΗ”.


Τους τελευταίους μήνες οι δύο εκκλησιαστικοί ραδιοφωνικοί σταθμοί (Εκκλησία της Ελλάδος και Πειραϊκή Εκκλησία) διαφημίζουν συνεχώς το βιβλιοπωλείο του Πέτρου Κυριακίδη στην Αθήνα. Το εν λόγω βιβλιοπωλείο, το οποίο διαφημίζεται και από τις σελίδες του περιοδικού «Τόλμη» της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών, άνοιξε πριν ενάμιση χρόνο στο κέντρο των Αθηνών. Στο βιβλιοπωλείο αυτό βρίσκει κανείς ωραία ορθόδοξα βιβλία, κομποσκοίνια, σταυρούς και λοιπά εκκλησιαστικά είδη. Όλα αυτά όμως συνυπάρχουν με πλήθος βιβλίων ασυμβίβαστων με την ορθόδοξη πίστη. Συγκεκριμένα, στο βιβλιοπωλείο βρίσκει κανείς πάμπολλα βιβλία από διάφορους αποκρυφιστικούς εκδοτικούς οίκους, τα οποία έχουν περιεχόμενο βουδιστικό, αποκρυφιστικό, εσωτεριστικό, νεοεποχίτικο. Έτσι, βρίσκει κανείς βιβλία για ρεφλεξολογία, αυτοθεραπεία, χρωματοθεραπεία, κρυσταλλοθεραπεία, εναλλακτικές ψευδοθεραπείες κατά του καρκίνου, ανθοϊάματα Μπαχ, βοτανοθεραπεία, ιριδολογία κ.α. Επίσης βιβλία βουδιστικού προσανατολισμού για τις επιθανάτιες και μεταθανάτιες εμπειρίες, βιβλία με οραματισμούς και τεχνικές διαλογισμού, με αποσπάσματα από τη Μπαγκαβάτ Γκίτά (το ιερό έπος των Ινδουιστών), με αναλύσεις προηγούμενων ζωών, με αναφορές στο Βούδα, στο κάρμα, στο σαμανισμό, την τηλεπάθεια, την αγγελική «θεραπεία». Δε λείπουν, ακόμα, τα βιβλία με «ψυχοθεραπείες» της Νέας Εποχής που κινούνται από τις ανατολικές θρησκευτικές πρακτικές έως τον εγωκεντρισμό- υπάρχει και ένα «εγχειρίδιο ανανέωσης μετά το διαζύγιο» και ένα ογκώδες βιβλίο με σκανδαλιστικό περιεχόμενο.Η ερώτηση είναι: πώς διαφημίζεται ως ορθόδοξο ένα βιβλιοπωλείο που προωθεί τα προαναφερθέντα; Πώς καλούνται, από επίσημα εκκλησιαστικά περιβάλλοντα, οι χριστιανοί να το επισκεφθούν;

Ο ιδιοκτήτης του βιβλιοπωλείου, ο κ. Πέτρος Κυριακίδης, πατέρας του προέδρου των Ελλήνων Ρεφλεξολόγων, Μιχάλη Κυριακίδη, διδάσκει -όπως και ο γιος του- σε γνωστή σχολή εναλλακτικών και αποκρυφιστικών «σπουδών» και ταυτόχρονα και σε ενορία των Αθηνών. Στο διαφημιστικό έντυπο του εναλλακτικού κέντρου διαβάζουμε ότι ο κ. Πέτρος Κυριακίδης διδάσκει -μεταξύ άλλων- τα μαθήματα «Σύμβουλος αυτοβελτίωσης» και «Σύμβουλος αυτοβελτίωσης φυσικών θεραπειών». Το περιεχόμενο των μαθημάτων ελέγχεται τόσο από επιστημονικής όσο και από ορθόδοξης πλευράς. Πώς μπορεί ένας ορθόδοξος χριστιανός που έχει πάρει άδεια να μιλά σε ενορία των Αθηνών, να διδάσκει στους ολιστικούς «θεραπευτές» «βιοενεργειακές μεθόδους αυτοβελτίωσης, ασκήσεις αναπνοής, αυτοκοσμογνωστική, ειρηνικές τέχνες, τεχνικές αυτοβελτίωσης» κτλ; Και τι δουλειά έχουν οι ομιλίες περί ρεφλεξολογίας, βιοενέργειας κτλ. σε έναν ορθόδοξο ναό τις Κυριακές;

Ο κ. Πέτρος Κυριακίδης φέρεται ότι διδάσκει και σε σύλλογο που έχει ιδρύσει ο ίδιος και στον οποίο μετέχουν πολλοί ρεφλεξολόγοι. Επίσης, είναι διευθύνων σύμβουλος της εταιρείας βιολογικών προϊόντων ΕΒΙΚ που έχει τα καταστήματα «Βιολογικός Κύκλος», τα οποία διαφημίζονται από το εκκλησιαστικό ραδιόφωνο, την εφημερίδα της Αλληλεγγύης «Αλληλέγγυος Πολίτης» και το περιοδικό «Τόλμη». Καμία αντίρρηση φυσικά για τα βιολογικά προϊόντα, υπό την προϋπόθεση ότι στα καταστήματα δεν διακινούνται βιβλία, έντυπα και προγράμματα αποκρυφιστικών μεθόδων, σχολών και ομάδων. Αυτή η προϋπόθεση ισχύει άραγε πάντα; Από όσο γνωρίζουμε, για μερικά από τα ποικιλώνυμα καταστήματα βιολογικών προϊόντων, που υπάρχουν στην Αθήνα και αλλού, δεν ισχύει.

Όλα αυτά τα νεοποχίτικα μπερδέματα θα πρέπει να μας κάνουν πιο προσεκτικούς, είτε είμαστε απλοί χριστιανοί, είτε έχουμε το διακόνημα της ενημέρωσης των εν Χριστώ αδελφών, με τη βοήθεια του ραδιοφώνου ή του έντυπου λόγου. Αγαπάμε τα πρόσωπα, αλλά δεν κάνουμε χώρο για την πλάνη, ακόμα και όταν αυτό έχει κόστος. Και δεν είναι δυνατόν να τα γνωρίζουμε όλα˙ από τη στιγμή όμως που ενημερωθήκαμε, έχουμε ευθύνη.

Ας ελπίσουμε στην ευαισθητοποίηση των αρμοδίων.



(Πηγή: ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΓΛΥΦΑΔΟΣ

http://www.alopsis.gr/modules.php?name=News&file=article&sid=1002

Ἀπάτη καί κατεργαριά τοῦ Ἀντιχρίστου

Θαύματα και σημεία – Άγιος Ιγνάτιος (Αλεξάνδροβιτς Μπριαντσιανίνωφ) / Κεφάλαιο Α’ – Τι λέει η Ἀγια Γραφή / Απάτη και κατεργαριά


Τα σημεία του αντιχρίστου θα γεμίσουν όλες του τις ενέργειες απάτη και κατεργαριά. Και θα τραβήξουν τους πιο πολλούς ανθρώπους να τον ακολουθήσουν. Οι εχθροί του αντιχρίστου θα θεωρηθούν ταραξίες, εχθροί της κοινωνίας και της τάξης• θα υποστούν ανοιχτές και συγκεκαλυμμένες διώξεις• και θα υποβληθούν σε σκληρές τιμωρίες και ποινές. Τα πονηρά πνεύματα σκορπισμένα στην οικουμένη, θα προκαλούν στους ανθρώπους μια γενικά εξαίρετη γνώμη για τον αντίχριστο, ένα γενικό ενθουσιασμό, μια ακαταδάμαστη στροφή σ’ αυτόν[18].


Με αδρές γραμμές η αγία Γραφή μας περιγράφει το βάρος του τελευταίου διωγμού και την σκληρότητα του διώκτη. Το πιο αποφασιστικό και χαρακτηριστικό σημείο είναι το όνομα, που η Γραφή δίνει στον φρικαλέο εκείνο άνθρωπο. Τον ονομάζει «θηρίο»[19], όπως και ο πεσών άγγελος είχε ονομασθή «όφις» (φίδι)[20]. Οι δύο αυτές ονομασίες σκιαγραφούν αρκετά καλά τον χαρακτήρα των εχθρών του Θεού. Ο ένας ενεργεί πιο μυστικά, ο άλλος πιο φανερά. Όμως στο «θηρίο» αυτό (που μοιάζει με όλα τα άλλα θηρία[21], στο ότι συγκεντρώνει στον εαυτό του τις θηριωδίες όλων) «έδωκεν ο δράκων την δύναμιν αυτού και τον θρόνον αυτού και εξουσίαν μεγάλην»[22]. Η δοκιμασία για τους αγίους του Θεού θα είναι φοβερή. Ο διώκτης με την πονηρία, την υποκρισία και τα θαύματά του θα προσπαθήση να τους πλανήση και απατήση προκαλώντας εις βάρος τους φοβερά εκλεπτυσμένους, και παμπόνηρα συγκεκαλυμμένους διωγμούς και φτιαχτά προβλήματα. Η απεριόριστη εξουσία των βασανιστών θα τους φέρη σε τρομερά δύσκολη θέση. Πολύ μικρός αριθμός από αυτούς θα εκτελεσθούν ενώπιον όλων των ανθρώπων. Και κλήρος τους θα είναι η κοινή περιφρόνηση, το μίσος, η κατασυκοφάντηση από όλους, τα πιεστικά εις βάρος τους μέτρα, και ο βίαιος θάνατος. Μόνο με την βοήθεια της θείας χάριτος και με το φωτισμό του Θεού θα κατορθώσουν οι εκλεκτοί Του να ομολογήσουν ενώπιον των ανθρώπων τον Κύριον Ιησούν Χριστόν.

Βιβλιογραφία

[18] Εφραίμ του Σύρου, Λόγος 106.

[19] Αποκ. 13, 1.

[20] Γεν. 3, 1, Αποκ. 12, 3.

[21] Αποκ. 13, 2.

[22] Αποκ. 13, 2.


http://www.orthodoxfathers.com/THaymata-simeia-Agios-Ignatios-Alexandrovits-Mpriantsianinoph/Apati-katergaria

Τί σημαίνει ἀγαπῶ τόν Θεό;

Σημαίνει ὅτι:


Ἀρνοῦμαι τό θέλημά μου κάθε στιγμή καί ἀναζητῶ τό δικό Του.

Ἀρνοῦμαι τή φιλαυτία μου καί τά πάθη μου καί τηρῶ τίς ἐντολές Του.

Ἀρνοῦμαι τήν καλοπέραση πού τρέφει τά πάθη καί κάνω ἄσκηση, νηστεύω, κακοπαθῶ γιά χάρη τοῦ Κυρίου.

Ἀρνοῦμαι τόν ἐγωισμό, τήν οἴηση, τήν ὑπερηφάνεια πού συνιστοῦν τό εὔκρατο κλίμα ὅλων τῶν ἁμαρτιῶν καί τῶν παθῶν.

Ἐγκολπώνομαι τήν ταπείνωση, τήν ταπεινοφροσύνη στούς λογισμούς, τήν εὐτέλεια σ’ ὅλες μου τίς κτήσεις, τήν ἔσχατη θέση κάθε στιγμή, τήν ἀτιμία καί τήν περιφρόνηση τοῦ κόσμου γιά χάρη τοῦ Χριστοῦ.

Προσεύχομαι ἀδιάλειπτα καί δίνω κάθε σκέψη μου σ’ Αὐτόν τόν Λατρευτό τῆς καρδιᾶς μου.Ζητῶ νά βασιλεύει Αὐτός σ’ ὅλη μου τήν ὕπαρξη.

Ἐπιθυμῶ ὁ Κύριος νά κυβερνᾶ τά συναισθήματα, τό θυμό, τίς ἐπιθυμίες καί τά διανοήματά μου, τό σῶμα μου καί τήν ψυχή μου.

Προσπαθῶ κάθε μου βλέμμα νά εἶναι γι’ Αὐτόν, κάθε μου ἄκουσμα, κάθε μου λόγος, κάθε μου κίνηση, κάθε μου ἐνέργεια, κάθε κίνηση τῆς ψυχῆς μου νά εἶναι ὅλα γιά τόν Κύριο καί μόνο γι’ Αὐτόν.

Προσπαθῶ νά ἔχω ἐνεργό τό Ἅγιο Πνεῦμα μέσα μου διότι μόνο δι’ Αὐτοῦ θά μπορέσω νά κατορθώσω καί νά ζήσω ὅλα ὅσα ἀνέφερα προηγουμένως.

Ἡ ἀγάπη πρός τόν Θεό δέν εἶναι ἁπλῶς μία ἀρετή, δέν εἶναι ἕνα ἀνθρώπινο κατόρθωμα, ἀλλά ἕνα θεανθρώπινο ἐπίτευγμα: Εἶναι τό ἀποτέλεσμα τῆς συνεργασίας τῆς Θείας Χάρης μέ τήν ἀνθρώπινη θέληση.

«Ὅταν λέμε ἀγάπη» μᾶς διδάσκει ὁ Γέρων Πορφύριος «δὲν εἶναι οἱ ἀρετὲς ποὺ θ΄ ἀποκτήσουμε ἀλλὰ ἡ ἀγαπώσα καρδία πρὸς τὸν Χριστὸ καὶ τοὺς ἄλλους. Τὸ καθετὶ ἐκεῖ νὰ τὸ στρέφουμε. Βλέπουμε μία μητέρα νὰ ἔχει τὸ παιδάκι της ἀγκαλιά, νὰ τὸ φιλάει καὶ νὰ λαχταράει ἡ ψυχούλα της; Βλέπουμε νὰ λάμπει τὸ πρόσωπό της, πού κρατάει τ΄ ἀγγελούδι της; Ὅλ΄ αὐτὰ ὁ ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ τὰ βλέπει, τοῦ κάνουν ἐντύπωση καὶ μὲ δίψα λέει: «Νὰ εἶχα κι ἐγὼ αὐτὴ τὴ λαχτάρα στὸν Θεό μου, στὸν Χριστό μου, στὴν Παναγίτσα μου, στοὺς ἁγίους μας!». Νά, ἔτσι πρέπει ν΄ ἀγαπήσομε τὸν Χριστό, τὸν Θεό. Τὸ ἐπιθυμεῖς, τὸ θέλεις καὶ τὸ ἀποκτᾶς μὲ τὴ χάρη τοῦ Θεοῦ».

Ἱερομόναχος Σάββας Ἁγιορείτης

http://HristosPanagia3.blogspot.com

Πηγή εἰκόνας: Ἱ. Ἡσ. Ἀνάστασις Χριστοῦ-Ἐμμαούς, Ἅγ. Βασίλειος Λαγκαδᾶ.

Ο αληθινός φίλος μας

Εκείνος που μας νοιάζεται αληθινά και είναι φίλος μας πιστός είναι ο Χριστός. Μα ο διάβολος μας κλέβει τις στιγμές που θα ακούσουμε τη σιγανή, απαλή φωνή του Θεού μέσα μας να μας λέει πόσο μας αγαπά, που θα τον νιώσουμε στα βάθη της καρδιάς να μας χαρίζει τα δώρα του, την αγάπη, τη χαρά, την ειρήνη. Ο διάβολος μας κλέβει αυτές τις στιγμές έχοντάς μας απασχολημένο το νου με μέριμνες βιοτικές, την καρδιά με επιθυμίες υλικές, τις αισθήσεις με ατελείωτα ερεθίσματα, το χρόνο με υπεραπασχόληση ξεχνώντας τελείως το Χριστό.


Στις δύσκολες στιγμές, όταν πονάμε, μας περιμένει ο Χριστός να μας αγκαλιάσει και να μας απαλύνει τον πόνο. Μας εμείς τον ξεχνάμε και η καρδιά νιώθει μοναξιά και εγκατάλειψη. Γιατί η καρδιά χωρίς Χριστό είναι άδεια από αγάπη, χαρά, ειρήνη και γεμάτη ταραχή, κατάθλιψη, απελπισία. Μπορεί να έχουμε πολλούς καλούς φίλους πιστούς και αληθινούς που να μας αγαπούν και να μας καταλαβαίνουν. Κανείς όμως δεν μπορεί να μας παρηγορήσει και να μας δυναμώσει με υπομονή ώστε ν' αντέξουμε τα αδιέδοξα της ζωής όπως ο Χριστός. Γι' αυτό ας στηρίζουμε τις ελπίδες μας μόνο στο Χριστό κι όχι στους ανθρώπους γιατί αυτοί κάποτε μας απογοητεύουν. Ας φροντίζουμε να έχουμε μια αληθινή σχέση μαζί του και να ζητάμε συνέχεια τη βοήθειά του σε όλα.
 
elenitheof
1/10/2011