Εκείνος που μας νοιάζεται αληθινά και είναι φίλος μας πιστός είναι ο Χριστός. Μα ο διάβολος μας κλέβει τις στιγμές που θα ακούσουμε τη σιγανή, απαλή φωνή του Θεού μέσα μας να μας λέει πόσο μας αγαπά, που θα τον νιώσουμε στα βάθη της καρδιάς να μας χαρίζει τα δώρα του, την αγάπη, τη χαρά, την ειρήνη. Ο διάβολος μας κλέβει αυτές τις στιγμές έχοντάς μας απασχολημένο το νου με μέριμνες βιοτικές, την καρδιά με επιθυμίες υλικές, τις αισθήσεις με ατελείωτα ερεθίσματα, το χρόνο με υπεραπασχόληση ξεχνώντας τελείως το Χριστό.
Στις δύσκολες στιγμές, όταν πονάμε, μας περιμένει ο Χριστός να μας αγκαλιάσει και να μας απαλύνει τον πόνο. Μας εμείς τον ξεχνάμε και η καρδιά νιώθει μοναξιά και εγκατάλειψη. Γιατί η καρδιά χωρίς Χριστό είναι άδεια από αγάπη, χαρά, ειρήνη και γεμάτη ταραχή, κατάθλιψη, απελπισία. Μπορεί να έχουμε πολλούς καλούς φίλους πιστούς και αληθινούς που να μας αγαπούν και να μας καταλαβαίνουν. Κανείς όμως δεν μπορεί να μας παρηγορήσει και να μας δυναμώσει με υπομονή ώστε ν' αντέξουμε τα αδιέδοξα της ζωής όπως ο Χριστός. Γι' αυτό ας στηρίζουμε τις ελπίδες μας μόνο στο Χριστό κι όχι στους ανθρώπους γιατί αυτοί κάποτε μας απογοητεύουν. Ας φροντίζουμε να έχουμε μια αληθινή σχέση μαζί του και να ζητάμε συνέχεια τη βοήθειά του σε όλα.
elenitheof
1/10/2011