Όταν η ψυχή δακρύσει
για την ομορφιά που χάθηκε απ' τη φύση
κι απ' των ανθρώπων τις καρδιές
που μένουν τις βραδιές
μοναχικοί
χωρίς φεγγάρι
να ταξιδεύει όλο χάρη
ως το πρωί,
κλείνω τα μάτια μυστικά
και ονειρεύομαι γλυκά
το μονοπάτι της ζωής,
τον ήλιο της ανατολής
που μ' οδηγεί στη λίμνη
που της αγνότητας οι κύκνοι
μου ομορφαίνουν την καρδιά.
Κι εγώ ντυμένη στα λευκά
κρατώ στο χέρι
της αγάπης το περιστέρι
στης σοφίας το φως να λουστώ
του ζητώ.
18/11/08
elenitheof