Η λεπτότητα της ψυχής

Η ΑΝΘΡΩΠΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΥ


1.Λεπτότητα-Αἰσθηματικότητα

Ἡ ψυχή τοῦ χριστιανοῦ, ἔλεγε ὁ ἐράσμιος Γέροντας, πρέπει νά εἶναι εὐαίσθητη, λεπτή, αἰσθηματική, νά πονάει γιά τόν Χριστό. Στίς Παροιμίες διδασκόμεθα: «δός μοι͵ υἱέ͵ σὴν καρδίαν»1. Ὁ Θεός θέλει τήν καρδιά τοῦ ἀνθρώπου καθαρή, χωρίς κακίες, γεμάτη ἀγάπη, εὐαισθησία, λεπτότητα, λαχτάρα γιά Ἐκεῖνον. Γιαυτό καί οἱ ἄνθρωποι τοῦ Θεοῦ εἶναι καί ποιητές. Ἔλεγε ὁ Γέροντας: «Ἡ ψυχή τοῦ ἀνθρώπου πρέπει νά εἶναι λεπτή, νά εἶναι εὐαίσθητη, νά εἶναι συναισθηματική, νά πετάει, ὅλο νά πετάει, νά ζεῖ μές στά ὄνειρα. Νά πετάει μές στ’ ἄπειρο, μές στ’ ἄστρα, μές στά ὄνειρα.Νά πετάει μές στό ἄπειρο, μές στ’ ἄστρα, μές στά μεγαλεῖα τοῦ Θεοῦ, μές στή σιωπή. Ὅποιος θέλει νά γίνει χριστιανός, πρέπει πρῶτα νά γίνει ποιητής. Αὐτό εἶναι! Πρέπει νά πονάεις. Ν’ ἀγαπάεις καί νά πονάεις. Νά πονάεις γι’ αὐτόν πού ἀγαπάεις. Ἡ ἀγάπη κάνει κόπο γιά τόν ἀγαπημένο…Ἐμεῖς, ὅμως, ἔχομε φλόγα γιά τόν Χριστό; Τρέχομε, ὅταν εἴμαστε κατάκοποι, νά ξεκουρασθοῦμε στήν προσευχή, στόν Ἀγαπημένο ἤ τό κάνομε ἀγγάρια καί λέμε: «Ὤ, τώρα ἔχω νά κάνω καί προσευχή καί κανόνα…»; Τί λείπει καί νιώθομε ἔτσι; Λείπει ὁ θεῖος ἔρως. Δέν ἔχει ἀξία νά γίνεται μία τέτοια προσευχή. Ἴσως μάλιστα κάνει καί κακό»2.

Ὁ Χριστός, ἔλεγε πάλι, θέλει κοντά Του λεπτούς, εὐαίσθητους ἀνθρώπους. Οἱ ἅγιοι εἶναι ποιητές. Ὁ Γέροντας ἀποκαλοῦσε τόν ἑαυτό του «αἰσθηματία». Διηγεῖται πνευματικό παιδί τοῦ Γέροντα:«Ὁ Χριστός (ἔλεγε ὁ Γέροντας) δέν θέλει κοντά Του χοντροκομμένους ἀνθρώπους, ἀλλά λεπτούς…Οἱ Ἅγιοι εἶναι ποιητές…Πόση πράγματι ποιητικότητα ὑπάρχει στή θέα, στή διδασκαλία, στό ἔργο τοῦ Κυρίου, στή θάλασσα τῆς Τιβεριάδας!».

-«Διαβᾶστε τό ψαλτῆρι» συμβούλευε, γλυκαίνει τήν ψυχή».

-«Ἀγαπῆστε τή φύση. Ξυπνῆστε τό πρωΐ» προέτρεπε πνευματικά του παιδιά, νά δῆτε τό βασιλιά ἥλιο νά βγαίνει ὁλοπόρφυρος ἀπό τό πέλαγος». Τούς παρακινοῦσε (τά πνευματικά του παιδιά) ἐπίσης νά κάθωνται μπροστά στή θάλασσα καί νά στοχάζωνται, νά προσεύχωνται, νά ἀφουγκράζωνται τίς μυστικές φωνές τῆς φύσης, νά ἡρεμοῦν, νά κάνουν ἐκδρομές, νά ἀνεβαίνουν στά βουνά, νά θαυμάζουν τόν ἔναστρο οὐρανό, νά χαίρωνται τούς ἀγρούς, τά λουλούδια, τά δένδρα, τήν ἄνοιξη, τό χειμῶνα, τό χιόνι. Αὐτή ἠ εὐαισθησία πίστευε πώς συντελεῖ στήν πνευματική καί ψυχική ὡρίμαση τοῦ ἀνθρώπου, πώς δρομολογεῖ μία βαθύτερη κοινωνία μέ τό Θεό, πώς εἶναι ἡ ἀρχή μιᾶς δοξολογίας γιά τό ἀτελεύτητο μεγαλεῖο Του»3.

2.Ἀγαθή προαίρεση, ταπείνωση καί ἀγάπη γιά νά ἐγκύψει ὁ Κύριος μέσα στόν ἄνθρωπο.

Τόν Χριστόν δέν Τόν γνωρίζομε ἐμεῖς ἀλλά Ἐκεῖνος, μᾶς γνωρίζεται καί μᾶς ἀποκαλύπτεται. Αὐτό συμβαίνει ὅταν ὑπάρξουν μέσα μας οἱ προϋποθέσεις. Ὁ Γέροντας τόνιζε ὅτι ἡ ἀγαθή προαίρεση, ἡ ταπείνωση καί ἡ ἀγάπη εἶναι τά ἀπαραίτητα γιά νά ἐγκύψει ὁ Χριστός στήν ψυχή μας. Ἔλεγε: «Ἡ ἀγάπη ἀρκεῖ, γιά νά μᾶς φέρει στήν κατάλληλη «φόρμα» γιά προσευχή. Μόνος Του θά ἔλθει ὁ Χριστός καί θά ἐγκύψει στήν ψυχή μας, ἀρκεῖ νά βρεῖ ὁρισμένα πραγματάκια πού νά Τόν εὐχαριστοῦν· ἀγαθή προαίρεση, ταπείνωση καί ἀγάπη. Χωρίς αὐτά δέν μποροῦμε νά ποῦμε τό «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησόν με»…Γιά νά ἔλθει ὁ Χριστός μέσα μας, ὅταν Τόν ἐπικαλούμασθε μέ τό «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ», πρέπει ἡ καρδιά νά εἶναι καθαρή, νά μήν ἔχει κανένα ἐμπόδιο, νά εἶναι ἐλεύθερη ἀπό μίσος, ἀπό ἐγωισμό, ἀπό κακία»4.


1 Παροιμ. 23, 26.
2 Γέροντος Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου, Βίος καί Λόγοι, σελ. 234-235.
3 Γεωργίου Κρουσταλλάκη, Ο ΓΕΡΩΝ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ, Ἰχνηλασία, Γ΄ ἔκδοση, σελ.157.
4 Γέροντος Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου, Βίος καί Λόγοι, σελ. 249.

Ἱερομόναχος Σάββας Ἁγιορείτης

http://Hristospanagia3.blogspot.com


Ἀπόσπασμα ἀπό τή μελέτη: Ἡ ἀνθρωπολογία τοῦ Γέροντος Πορφυρίου τοῦ Ἁγιορείτου