Ένα ζαρκάδι
λευκό σα χιόνι
σα γάργαρο νερό τρέχει σ' ένα λαγκάδι
σαν το κεράκι λιώνει
λουσμένο στου φεγγαριού τη λάμψη.
Αχ! πώς σπαράζει
καθώς ένα κύμα σκοτεινό
μαχαίρι δίκοπο μέσα του χώνει
κι η καρδούλα του ματώνει
στο δειλινό.
Σαν αστραπή το κύμα χάνεται, φεύγει.
Πιστό φεγγάρι χρυσά ντυμένο
το κοιτά απορημένο
αγγίζει το ζαρκάδι, το θεραπεύει
το δάκρυ του στεγνώνει
κι ο πόνος μαλακώνει.
4/9/06